User:Johan

Johan schuift nog even aan Tafel

Johan 00:20, 11 February 2007 (CET)

Hallo Allemaal. Vergeef mij mijn tafelmanieren, want ik weet even niet waar ik het beste aan kan schuiven. De laatste gesprekken hebben op mijn pagina plaatsgevonden. Ik zet ze graag aan Tafel voort.

Martien, dank voor je reacties en vragen. Je spiegelingen hebben recht van spreken. Je hebt gelijk. Wat de vragen betreft, vraag ik mij nu af of het zin heeft om hier op in te gaan.

• Worden wij hier wijzer van?
• Wordt de groep hier wijzer van?
• Hoe hoog is het oponopono gehalte?

Dit geldt ook voor mij hoor. Ik geef ons gesprek daarom graag even een andere wending:

http://www.watwerktwel.nl/+plaatjes/kompas-navigatie-.jpg

Zoals ik in mijn stukje aan Harry bij Aloha:Cirkel 15 een uurtje (zaterdagnacht 10-02-07) geleden al schreef, heb ik geleerd dat het eigenlijk alleen zin heeft om mijn waarnemingen en ervaringen in concrete begrijpbare en bespreekbare taal op tafel te leggen. En daarbij, niet zo geforceerd en zo. Een wijze vriendin van mij heeft mij eens verteld dat het beter is om iets op tafel te leggen, belangeloos aan te bieden, en dat het dan aan de ander(en) is om te bepalen of ze er wel of niet iets mee doen/willen, en niet iets gelijk op iemands bordje te leggen, of zelfs (met of zonder mes en vork) door de strot te duwen als extreem voorbeeld van onze onbegrensde mogelijkheden.

Ik leg dit principe gewoon even op tafel, om te delen, niet om te wijzen. Ik weet wel dat ze het toendertijd met een reden tegen mij gezegd heeft, hahaha. Mijn passie en gedrevenheid nemen soms minder sociale vormen aan, waardoor het tegenovergestelde bereikt wordt. Een deel van mijzelf ergert zich soms gewoon aan het asociale gedrag van de wereld, terwijl een ander deel van mijzelf hier gewoon aan meedoet. Lang leve de vrije wil, want daar gaat het volgens mij om. En dan de MAAR (of is het EN?): net zoals ik tegen jou zei, thanks for giving a shit, heb ik alles in de cirkels, op mijn pagina en in onze telefoongesprekken tegen je gezegd, because I give a shit.' En toch, ergens dient een balans te zijn, want anders raakt iets uit balans.

Hoe goed is ons kompas afgesteld? Zien we wel goed waar die naald naar wijst? Willen we het eigenlijk wel zien? Soms is het gewoon moeilijk om iets te zien of toe te geven. Ergens heb 'je' dan iets te verliezen, en/of heb 'je' ergens baat bij. Soms ga je samen op reis en kom je er onderweg achter dat het toch niet helemaal was wat je er vooraf van gedacht had. De weg naar het ogenschijnlijke reisdoel brengt 'je' niet op de gewenste bestemming. Ook kan het zijn dat de reis onderdeel uitmaakt van een grotere reis, zonder dat je dat (voldoende) in de gaten hebt. En, als je een retourtje geboekt hebt, neem je dan dezelfde weg terug? Omdat die meestal sneller gaat omdat het allemaal zo bekend is? Of neem je een andere route. Ahh, en soms dan werkt dat kompas ook niet meer.

Martien, zoals ik je eerder zei, als reactie op je spiegelingen, geef ik je gewoon gelijk. Ik dien alleen nu een andere koers te varen, om op mijn (ogenschijnlijke) eindbestemming aan te komen. Misschien zie ik je nog in een van de Havens onderweg, of komen onze koersen later weer samen.

En voor jullie Allemaal, inclusief Martien, als iemand nog iets wil zeggen/vragen/delen, ik zal regelmatig kijken of er nog iets op tafel is gelegd.

Ik wens jullie een prachtige Aloha:Cirkel 15!

Warme groet, Johan

Harry 14:43, 11 February 2007 (CET) Dank je wel, Johan. Je zuiverheid doet me goed. Tot ziens en behouden vaart! En ik zie je graag nog eens aanschuiven/binnenvaren.

The Rock 07:58, 12 February 2007 (CET): Hoi Johan. Dankjewel voor je begrip en je openhartigheid en het meereizen. Je hebt mij geholpen zaken anders waar te nemen, anders te zien. Ik spreek de wens uit je nog vaak in goede harmonie mee te maken. Goede vaart! (Bij twijfel, tik zo nu een dan eens op je kompas ;-). Succes en plezier, Martien.

Harry 12:43, 12 February 2007 (CET), Mijn lichaam is mijn kompas. Het signaleert perfect wat goed voelt. Alleen hou ik dat (nog) niet altijd in de gaten.

---

Patroon-matig

Harry 17:57, 9 February 2007 (CET) Waar ter wiki hou ik een goed zeg maar technisch gesprek over het hele patroongedoe?

Willem 18:14, 9 February 2007 (CET) techie hier.. we kunnen de talk pagina van patroon gebruiken of een nieuwe pagina Aloha:patroongedoe beginnen.

Harry 21:22, 9 February 2007 (CET) Excuseert u mij, ik ben met Willem ff apart op Talk:Patroon

Donderdag 8 februari - de dag na mijn besluit om te stoppen.

Vanochtend kreeg ik een lieve mail van Martien. Hij zet nog even een paar dingen uiteen, en ik heb hier een goed gevoel over. Martien geeft aan dat als ik de behoefte voel terug te komen, ik van harte welkom ben. Dat doet mij goed. Het geeft mij een familie-gevoel, een wij-gevoel.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Fijn om te horen.

In de ochtend voor cirkel 14 had ik een goed gesprek met Dennis. Ik realiseerde mij, dat we in een wereld leven waarin leiders soortgelijke powerstruggles meemaken zoals Martien, en dat als Martien in staat zou zijn een socialere vorm van leidinggeven te adopteren, dit misschien wel de allergrootste parel van Aloha kan zijn. Dan geeft hij echt het voorbeeld aan de wereld. Het heeft de potentie een zeer krachtig ervaringsverhaal te worden, met een evenzo krachtige boodschap aan onze maatschappij en wereld. Daarom mijn volgende woorden voor Martien persoonlijk: ‘’Martien, thanks for giving a shit. Dank dat je je nek uitsteekt, want zoals we allen weten: hoge bomen vangen veel wind. Je hebt een groots pad gekozen, waarvoor ik veel bewondering heb. ‘’

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Dank. Brok in de keel. Warm.

Vanochtend las ik het verslag van Marjolein. Prachtig hoe je alles zo goed weet te verwoorden, EN te onthouden wat er allemaal gezegd en besproken is. Marjolein, mijn dank hiervoor.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Idem hier.

Het enige is, dat ik nog even een nadere aanpassing en toelichting op mijn stuk mbt ‘de 8e en 9e dimensie van Martien’ wil geven. Waarom? Dit verdient gewoon een nadere toelichting, een concretere verwoording van wat ik gezegd heb. Het wordt anders zo’n zweefboel, en dat is nu helemaal niet de bedoeling. Vergeef mij als ik af en toe in raadsels spreek, dit is mijn les om hier alledaagse taal van te maken. Het is een lang verhaal geworden, en ik hoop dat jullie hier iets mee kunnen.

Gedurende ons gesprek van cirkel 14 kreeg ik het gevoel dat ik ‘even anders moest gaan kijken om te bepalen waar Martien nu eigenlijk zit’. Op deze wijze kan ik beter begrijpen waarom de dingen lopen zoals ze lopen. Ik wilde graag weten hoe het kwam dat hij aan de ene kant zegt dat hij open is om te veranderen, en aan de andere kant hier wat mij betreft te weinig concreet in zijn gedrag en handelen van laat zien. Waar zit ie met zijn gedachten? In welke wereld zit ie? Wat zijn de kenmerken van deze wereld vanuit mijn optiek? Ik heb hier zo mijn eigen multidimensionele ervaringsmodel voor.

Multidimensionaliteit betekent voor mij dat wij vanuit ons totale bewustzijn op verschillende plekken, op verschillende bewustzijnslagen, in vele dimensies gelijktijdig functioneren/aanwezig zijn. Dit principe begint ‘in de mode’ te geraken, en wordt door anderen op mijn vakgebied ook wel ‘vertikaal bewustzijn’ genoemd. Het is actueel in deze tijd, omdat wij in de eindtijd die nu aan de gang is, in de richting naar 2012, uitgenodigd worden ons totale bewustzijn te herinneren en te omarmen.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Boeiend die eindtijd. We zullen het zien. Ik wil hier en nu wat doen om die her-innering te catalyseren.

Heling en integratie speelt in zo’n tijd een grote rol. Het hele stuk van ‘de 6e zon’ gaat hier ook over. We leven in ‘de zesde cyclus’ , zitten aan het einde van deze cyclus, en aan het eind van zo’n cyclus is er een concrete mogelijkheid om zowel persoonlijk als collectief een grote stap in de evolutie te maken. Ik kan hier nog veel meer over vertellen, maar keer nu weer terug naar de kern van mijn verhaal.

Waar ‘zit’ Martien?, vroeg ik mij af. Ik ging met mijn aandacht naar hem toe en ervoer/herkende een 8e dimensie frequentie. En laat ik dan gelijk maar de 9e dimensie hier bij halen, om mijn observatie te verduidelijken. Vanuit de oorsprong, de bron, zijn wij als lichtwezen (zonder fysiek lichaam, wat in deze ruimte niet bestaat) in de dimensies afgedaald, om de ‘lagere dimensies’ (lager in trilling, dichter in materie) te gaan verkennen/bewonen. In ons universum, wat vanuit mijn optiek uit 12 dimensies bestaat, zijn wij hier op aarde uiteindelijk in de menselijke vorm ‘gezakt’ naar de 3e dimensie.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Ik begrijp het.

In deze 3e dimensie ervaren we een hoge mate van dualiteit. Even kort door de bocht: hoe lager de dimensie, hoe dualer het bewustzijn en de algehele bewustzijnsvorm. Nu is het vanuit mijn beleving zo, dat in ons universum de overgang van de 9e naar de 8e dimensie een zeer grote overgang is. Hier is een belangrijke overgang van eenheid naar dualiteit. Mijn ervaring is, dat als je deze overgang maakt, je totale wereld zodanig veranderd, dat je in een keer in een archetypische oerkracht terecht komt. Van eenheid naar zeer krachtig duaal bewustzijn. In deze 8e dimensie ontstaat dus eigenlijk de eerste echte dualiteit. En deze is zo krachtig, dat je vaak vergeet waar je vandaan komt, en als je je het herinnert, graag vasthoud aan deze kracht omdat het zo lekker voelt.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Ik begrijp wat je zegt en ik ervaar en beleef het niet zo. Vanuit mijn perspectief heb ik het grootste gedeelte van mijn huidige leven al vanuit de 9e dimensie gewerkt. Als ik naar mijn levensloop kijk herken ik dat daarin. En daarmee heb ik juist heel weinig in de 8e, duale dimensie gewerkt. Ik wordt nu geroepen om die 9e dimensie zo goed mogelijk te vertalen naar de 8e. Zo concreet mogelijk. Zo "materialistisch" mogelijk. Juist om vanuit het 9e perspectief oplossingen aan te reiken die acceptatie en aansluiting vinden in de 8e. Dus moet ik soms keiharT en zakelijk en resultaatgericht en gedreven en onstuimig te werk gaan omdat dat de belangrijkste krachten in de 8e—de succesvolle zakenmensen en leiders—het meeste aanspreekt en daarme het meest effectief is. En omdat ze vanuit de 9e zijn ontworpen catalyseert het de 8e naar de 9e. Volg je me nog?

We kennen allemaal het principe van ‘de identiteit’. Je neemt een identiteit aan om een rol te spelen. Dat geldt hier ook. Vervolgens neem je een deel van dit bewustzijn mee in de lagere werelden, omdat we er voor kiezen steeds verder in deze ontwikkeling te duiken. Ons gedrag op aarde is hier dan ook een directe reflectie van. Oorzaak en gevolg. Het is een deel van het karmaprincipe. Nu is het zo, dat sommige identiteiten zichzelf zo sterk hebben neergezet, dat er weinig ruimte voor verandering is. Je kunt dit een hardnekkige identiteit noemen, die vasthoudt aan hoe hij/zij zichzelf waarneemt, en daar gewoon blij mee is, en dus geen reden heeft om te veranderen. Eigenlijk hebben we allemaal dit soort hardnekkigheden. Echter, de mate waarin wij in staat zijn concessies te doen en flexibel gedrag te vertonen, zorgt voor een evenwichtige samenleving.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Mee eens. Dus ik begrijp ook wat je zegt en wat je ermee bedoelt. In de 8e dimensie is een mogelijk zeer effectieve strategie om vuur met vuur te bestrijden. Wat ik daarmee wil zeggen is dat als je met, wat ik maar "benovelent dictatorschap" noem, successen boekt, je daarmee sneller en beter de ogen opent voor 8e-dimmers en daarmee de poort naar de 9e.

Nu is het niet zo dat ik dit hele bovenstaande verhaal direct aan Martien ophang. Het vormt wel een basis om uit te leggen wat ik bedoel. Wat er vanuit mijn beleving gedurende ons gesprek gebeurde is het volgende: ik begon voorzichtig over mijn observering van ‘waar Martien zit’ te praten, wetende hoe het zweefgehalte van wat ik zeg niet altijd bijdraagt tot een goed gesprek of enige mate van overeenstemming.

Ik merkte echter dat we samenkwamen in zijn ruimte. Ik had Martiens volledige aandacht voor ongeveer een halve minuut. Ik noem dit ‘de waarheidszone’, omdat ik uit ervaring weet dat als ik spreek en dit gebeurd, het deel (de identiteit) van iemands bewustzijn herkent en erkent wat er gezegd wordt. Ik praatte vrij en er ontstond een hechte verbinding tussen ons. Het was een prachtige ervaring.

We waren samen in de 8e dimensie en ik deelde mijn kennis over wat er zich vanuit mijn visie in zijn situatie afspeelt. Toen we weer ‘terug’ kwamen, was het even moeilijk. Martien probeerde alles te rationaliseren. En plotseling begreep ik het. Martien wil weer terug naar de eenheid van de 9e dimensie. Alles wat hij doet is er op gericht om terug te keren naar de eenheid. Hij wil graag modellen maken ‘die werken’. Zijn toetsingsmodellen dienen hem de zekerheid te geven dat als hij iets doet, de terugkeer ook een feit zal zijn. Dit is een zeer nobel streven en ik heb hier veel respect voor.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Je slaat de spijker precies op zijn kop. Dank je wel. Ik barst van het zelfvertrouwen en ik weet dat dat kan. En ik zal en ga dat ook doen. Met medestanders en met tegenstanders. Ik ben daarin onoverwinnelijk. Ik geef mijn leven daarvoor.

Wat ik echter ook signaleer, is dat er te weinig communicatie is tussen zijn ‘hogere’ en ‘lagere’ bewustzijn. Concreet: in de hogere wereld wil hij graag samenwerken, maar in de lagere wereld lukt dat niet, en werkt hij zichzelf tegen, ondanks het warme hart wat hij heeft voor onze aarde. Dit komt ook omdat hij vanuit de hogere wereld voorwaarden heeft gesteld aan de manier waarop deze samenwerking tot stand dient te komen. Dit is voor mij de sleutel.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Helder. En ik nodig je uit dit ook eens van de andere kant te bekijken. Dus als ik het omdraai krijg je ongeveer het volgende: Wat ik echter ook signaleer is dat er te weinig communicatie is tussen Johan's ‘lagere’ en ‘hogere’ bewustzijn. Concreet: in de lagere wereld wil Johan graag samenwerken, maar vanuit zijn hogere wereldperspectief lukt hem dat niet en werk hij zichzelf tegen, ondanks het warme hart dat hij heeft voor de lagere wereld. Dit komt ook doordat hij vanuit de hogere wereld voorwaarden heeft gesteld aan de manier waarop deze samenwerking in de lagere wereld tot stand dient te komen. Dit is voor Martien de sleutel.

Misschien dat jullie hier met z’n allen verder over kunnen bomen. Toen ik Martien vroeg wat het hem opleverde om op deze wijze te toetsen en structuren aan te brengen, ontstond er voor mij duidelijkheid. Dit is een ingang om hem te helpen.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): En vice versa.

De tegenstrijdigheid is, dat in de groep er al een prima werkzame structuur is, en Martien deze structuur niet kan en/of wil herkennen, of niet als waardevol beschouwd om zijn doel te realiseren.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Hier maak ik erstig bezwaar tegen en nodig je uit dit persoonlijk te verifiëren bij bijvoorbeeld Willem, Gaston, Stanley, en Harry.

Dus: nog meer toetsen, nog meer naar buitengerichte aandacht, als gevolg. De hardnekkigheid van deze identiteit zoals ik hem heb gezien, en het wederkerende gedrag naar de groep toe zoals ik het waarneem, vormt de basis voor mijn besluit om op te stappen.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Ook de harnekkigheid ervaar ik als symmetrisch. Dus geldt net zo hard voor jou als voor mij.

Wat ik verder nog even wil zeggen, wat voor mij essentieel is, is ‘’that it takes one, to know one’’. Ik heb zelf veel doorgemaakt en maak nog steeds soortgelijke dingen/ervaringen door, zoals Martien dat doet. Ook hebben we soortgelijke machtsstructuren in ons bewustzijn. Hierdoor kan ik dingen goed herkennen. Ik ben voor mijzelf bewust bezig om los te komen van deze machtsstructuren, wat niet altijd even gemakkelijk is.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Ik hoor en begrijp wat je zegt. tegelijkertijd heb ik hier zeer veel moeite mee. Het komt op mij aanmatigend over, arrogant bijna—en ook dat zal jij van mij n.a.w. ervaren. Zo van: Ik ben Johan en ik ben al overal geweest en heb veel meegemaakt en zal het ff fijn vertellen. Concrete aanwijzingen en instructies kan ik je echter niet bieden.

In mijn e-mail aan jullie heb ik er voor gekozen om puur naar gedrag en ‘wat er gebeurd’ te kijken. Uiteindelijk kun je ook zeggen dat het er alleen maar om gaat hoe je in het hier&nu bent. Da’s misschien ook wel een stuk gemakkelijker. Ik probeer echter vanuit mijn waarneming een verklaring te geven voor wat er gebeurd. Ik realiseer mij heel goed dat de taal die ik spreek en hoe ik realiteit ervaar, anders is dan gebruikelijk. En, je kunt ook pas echt iets begrijpen, als je het kunt ervaren, of ervaren hebt. Dan heb je een referentiekader. Anders is het maar gewoon theorie, of een verhaal, wat je wel of niet aanspreekt, nieuwsgierig van wordt, of gewoon naast je neerlegt omdat het je niet raakt. Ervaring maakt meester. Daarom, laat je (gedrags)ervaring voor je spreken.

The Rock 17:58, 8 February 2007 (CET): Ook hier weer de symmetrie. Johan kan ook pas echt iets begrijpen als hij het ervaren heeft. Dan heb je een referentiekader. Wat mij puzzelt is dat jij claimt zowel de hogere referentiekaders als de lagere te hebben, je hebt tenslotte zo'n vette commerciële rol gehad in deze wereld. Dus als er iemand in staat moet zijn die twee werelden te in de praktijk te verbinden of de poorten ertussen te openen dan is dat Johan. En dat is nou net waarvan ik te weinig zie en meemaak. Dat ligt natuurlijk aan mijn manier van kijken of paradigma natuurlijk. Ik zie het waarschijnlijk dus verkeerd. Toch? Aloha, Martien.

Reactie Marjolein 8 feb. 19.00 uur: hallllooooooo, 't gaat niet over wie er wint! Dat is nou juist wat we niet meer willen..... toch??! In de 9e dimensie is dat ook niet nodig. En de ene besluit nou eenmaal als hij lager afdaalt om zelf de 'strijd aan te roeren' (o.a. Martien) voor het paradijs op aarde en de ander besluit om 'mede te strijden' (o.a. Johan) wat net zo belangrijk is in mijn ogen, echter wel uit de gekte van de 8e dimensie te stappen en goed voor zichzelf te zorgen (Johan die stopte met actief zijn in een commerciele targetgerichte baan (8e dimensie), in Aloha! is hij zeer doelgericht (9e dimensie)). Je kunt je afvragen wat slimmer is :-) Ik vraag me dat vaak af, want ik ben ook zo'n strijder......

The Rock 19:45, 8 February 2007 (CET): Haloooooooo. Ik ben niet voor niets in de 8e dimensie aanwezig. Of is het Oooops, wrong planet, uhm, dimension. Love, Martien.

Aloha, Johan

Harry om 20:42, 8 February 2007 (CET): Gezellig met z'n allen op Johan's pagina! Dank je wel dat je nog 'aanwezig' bent, Johan. En de gevoelstemperatuur is heerlijk, zo hartje winter. ;-) Ik ben blij dat Johan wat minder ongrijpbare taal gebruikt. Want ik kan dat (door mijn afgebonden vleugeltjes?) niet echt volgen. Dan denk ik na en tijdje; het is wel gezegend. Dat heeft Johan mooi uit de lucht geplukt en dat kan wel zo zijn, maar ik kan er echt niet bij. Dan krijg ik zoiets van waar gaat dit over, toch?

Goed, genoeg geironiseerd. Ik wil eigenlijk wel serieus wat zeggen. Dames, IK vind het echt prima dat deze mannen het lekker even uitvechten. Zo doen echte mannen dat en het levert tenminste (verticale) duidelijkheid op en - als het fair en open gebeurt zoals hier - veel respect. Respect in de letterlijke betekenis van wederzijdse (h)erkenning.

Verder helpt Johan's duidelijkheid mij. Ik zou tzt graag een keer met hem bij een tekenvel staan en zijn mulitdimensionale model uittekenen. Als dit ervaringsverhaal in het boek ofiets beters komt zou dat een mooie aanvulling zijn. Terwijl ik dit schrijf speel ik een cd-versie van de eerste concept elpee. Question And Balance van de legendarische Moody Blues. De oudere hippies onder ons kennen tenminste de hit Question met de openeingsfrase; Why do we never get an answer, although we are knockin at the door. Goed, ook ik ben op mijn manier multidimensionaal bezig. ;-) Het zal wel toeval zijn, maar inmiddels eindigt ondertussen het laatste nummer Balance met de zin Just open your eyes. Hm, ik zal eens kijken, dus.

Zoals ik al zei op de wikipagina van Aloha:Cirkel 14 zit Martien met een witte vlek. In zijn 8e dimensie, denk ik nu. Of misschien is het eigenlijk een zwart gat. In ieder geval wens ik dat hij er midden inspringt. Dan valt hij waarschijnlijk pardoes midden in zijn eigen Aardbron...

Willem zegt in zijn dagboek ook extreem zinnige dingen over de verschilsuitwerking die zich nu uitwerkt in de Vereniging.

The Rock 20:47, 8 February 2007 (CET): Nog een vraag aan Johan: welke relatie is er (of juist niet) tussen jouw dimensies en de 1st & 2nd tier van Spiral Dynamics Integral?

---

28 januari 2007

Ik vraag jullie aandacht voor het volgende: Manon brengt de volgende aandachtspunten in voor cirkel 13 van 31 januari: Graag duidelijkheid en overeenstemming over drie belangrijke basiszaken: Dit is nog niet echt goed afgesproken en dat houdt het verdere proces tegen. (Manon)

1 - Groepsdoel: wat willen we bereiken?

2 - Doelgroep: wie willen we bereiken?

3 - Brandkey: wat wordt de kernboodschap?

Johan: Ik sluit mij hier bij aan. Ik heb het idee dat dit juist is. Ik heb een aantal vragen, in willekeurige volgorde, waarvan ik zeer benieuwd ben hoe jullie hier over denken:

a) Kunnen deze drie items ook los van elkaar worden gezien? Ik heb het vermoeden dat dit nu gebeurd, maar maakt het wat uit?

b) Nu 'Aardbron' gelanceerd is, wat heeft dit voor gevolgen voor deze drie items?

c) Een aantal mensen waaronder ikzelf hebben al eerder soortgelijke geluiden laten horen, maar volgens mij is tot op heden (te) weinig aandacht aan het belang hiervan gegeven. Is het echt essentieel om deze drie zaken helder voor ogen te hebben om succesvol verder te gaan? Mijn eigen antwoord op deze laatste vraag zou zijn: Ja. Alleen, op groepsniveau signaleer ik een 'nee'.

Laten we zo snel mogelijk helderheid krijgen op het belang van deze punten, en daarmee dus een groepsstandpunt in gaan nemen. Dan is er in ieder geval duidelijkheid waar we staan. De mensen waaronder ikzelf die nu vinden dat hier te weinig aandacht aan is besteed beschouwen deze situatie volgens mij als fundamenteel. Er mist iets volgens ons. En als we het dan niet juist hebben, dan kan deze twijfel bij ons in ieder geval weggenomen worden, zodat we lekker verder kunnen gaan. Daarom: ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden.

Tot woensdag, mail en of tot wiki!

Love, Johan

---

Hallo lieve allemaal,

zo rond de kerst heb ik dit onderstaande stuk geschreven.

Er staat ook een stukje in over mijn eigen boek, wat ik voor de kerngroep via een nog te maken link binnenkort beschikbaar ga stellen. Omdat ik dit alleen voor de kerngroep beschikbaar wilde stellen, heb ik uitgesteld om mijn inspiratie met jullie over ons samenzijn met jullie te delen.

Nu ik het laatste nieuws over De Brief en Oponopono heb gelezen, en wat linken over het Oponopono bewustzijn heb gelezen, voelde ik sterk de behoefte om het NU te doen. Hier is het, en graag tot woensdag de 10e!

Johan

---

Ik ben blij met de recente ontwikkelingen binnen Aloha. Het doet mij goed dat het pad en het doel ‘even belangrijk’ zijn gemaakt. De druk is van de ketel en tegelijkertijd is hierdoor iets nieuws ontstaan. De focus is tijdelijk verlegd van het doel van de reis naar het reisgenootschap.

De opening die hierdoor ontstaan is, zoals ik ‘m zelf voel, vertaal ik als volgt. Het roept eerst een aantal vragen bij mij op, en gaat dan over in mijn eigen inbreng:

• Wat kunnen we als team doen?
• Waar zijn wij goed in?

Hoe zien ‘wij’ er uit als ‘wij’ onze krachten, kwaliteiten en capaciteiten bundelen?

• Wie zijn ‘wij’ dan?
• Wat vloeit hier automatisch uit voort?
• Wat zijn onze logische producten/diensten als gevolg van onze bundeling?
• Is hier behoefte aan?
• Zo ja, waar/wie etc?

Voor mij staat deze tijd voor ‘de nieuwe bundeling’. Het nieuwe samenwerken, waarin ‘wij sologangers, eenpitters’ etc samenkomen om onze kernkwaliteiten te bundelen, staat hierbij model voor deze nieuwe bundeling. (hebben we hier niet allen op gewacht??)

We hebben het onszelf aangeleerd om meer te doen, zodat we ons ‘eenmansbedrijf’ konden runnen, waardoor we relatief minder tijd hadden om onze kernkwaliteiten te ontwikkelen en cultiveren. Nu is het tijd om los te komen van het ‘soloschap’. Daarom: wie zijn ‘wij’ in onze kern?

Ik zal aftrappen:

Ik ben begaan met onze maatschappij, onze aarde, met ons universum, en zelfs met wat ‘daar buiten’ gebeurt. Ik ben begaan met mijn vrouw Dawn en ons samenzijn, en sinds Dawn en ik onze dochter Star op aarde hebben mogen verwelkomen, is er vanzelf een nieuwe ‘beganing’ bijgekomen.

Elk van deze ‘beganingen’ hebben zo hun eigen gevoel en emotionaliteit. Het is alsof het vanzelf gaat, deze betrokkenheid. Ik ben er mee geboren. In de loop van mijn leven heb ik ontdekt dat het zo zijn voordelen en nadelen heeft. Ik begrijp steeds meer en beter waarom ik zo betrokken ben.

Ik ben vooral kosmisch ingesteld. Ik heb een sterk gevoel voor en diep inzicht in het wel en wee van de kosmos. Dat is mijn terrein. Het is mijn uitdaging om de aarde en het aardse leven meer te omarmen, en om meer van het leven te genieten. Ik ben gevoelig en open, waardoor dit niet altijd even gemakkelijk is. Dingen voelen vaak zeer direct en ik heb vaak moeite de aardse krachten te omarmen.

De voordelen van mijn gevoeligheid en kosmische bewustzijn heb ik leren omzetten in praktische zaken. Zo geef ik nu al een aantal jaar trainingen en begeleiding aan mensen die uit een soortgelijk hout als ik zijn gesneden. Het multidimensionele bewustzijn is hierbij een van mijn specialiteiten.

Ondertussen heb ik ook een sterk onderscheidingsvermogen ontwikkeld, waardoor ik snel kan aanvoelen ‘waar de schoen wringt’, en beschik ik over vele manieren en methoden om hier mee om te gaan.

Ik heb veel ervaring opgedaan vanuit de integratie van mijn eigen bewustzijnsgeschiedenis, ook wel karma genoemd, of de wet van oorzaak en gevolg. Ik heb in de loop der jaren mijn ‘heldere kwaliteiten’ onthuld en verder ontwikkeld. Ik ben helderziend, heldervoelend, helderwetend en telepathisch. Ik ben medium en sta in verbinding met vele levensvormen/bewustzijnsvormen. Vooral in groepen gelijkgestemden komen mijn capaciteiten goed tot hun recht.

Ik ben begaan met de zogenaamde ‘eindtijd’ waarin wij nu met z’n allen leven. Door mijn bewustzijnsgroei heb ik inzicht in de processen die nu op aarde gaande zijn. Hier geef ik ook les en begeleiding in.

Vorig jaar heb ik een boekje geschreven met oa vele praktische ‘bewustzijnstips’. Uitsluitend voor de Aloha groep, om te beoordelen of delen van dit boekje gebruikt kunnen worden voor ‘het grote boek’, heb ik dit boekje als bestand bijgesloten. Martien had mij eerder gevraagd om ‘de pareltjes’ uit het boek ‘te vissen’ om deze aan de groep te laten lezen, maar dat lukt niet zo goed op dit moment, vandaar dat ik het gehele boekje meestuur.

Vanzelfsprekend vraag ik je hier vertrouwelijk mee om te gaan en het alleen voor jezelf te houden/gebruiken. Mocht je er gewoon geen behoefte aan hebben, delete het dan alsjeblieft. Dit boekje is in Amerika uitgebracht en dus (alleen) in het Engels. Hierin wordt ook veel gesproken over het multidimensionele bewustzijn, wat naar mijn idee en ervaring in onze tijd aan het wederkeren is.

Ik heb commerciële economie aan de HEAO van Amsterdam gestudeerd en ben van huis uit logisch ingesteld. Het is mijn kracht om mijn heldere vermogens te combineren en bundelen met mijn logische vermogens. Ik denk veel in structuren en beschik over strategische kwaliteiten.

Een groot deel van mijn jeugd tot begin 20 heb ik zeer veel aan dammen gedaan. Op mijn 15e was ik Nederlands kampioen dammen bij de aspirantengroep.

Mijn behoeften veranderen regelmatig en ik ga zo veel mogelijk met de stroming mee. Na mijn studie heb ik 7 jaar bij Getronics gewerkt, waarvan de ene helft als verkoper binnendienst en de andere helft als verkoper buitendienst. Ik ben nu ongeveer 7 jaar zelfstandig, en sinds anderhalf jaar heb ik de behoefte om bedrijven/organisaties te adviseren.

Inmiddels ben ik een organisatieadviesbureau begonnen, genaamd Business Evolution. Ik heb een model voor organisaties ontwikkeld wat ik graag in de praktijk wil brengen, verder wil ontwikkelen en (praktisch) van wil leren.

Ik draag bij aan de verhoging van de kwaliteit van het leven. Ik wil vooral samenspelen, samen doen en leren. Ik breng mijzelf en wat ik kan graag in. En in het kader hiervan, stel ik nog een keer de vragen voor/aan het Aloha reisgezelschap:

• Wat kunnen we als team doen?
• Waar zijn wij goed in?
• Hoe zien ‘wij’ er uit als ‘wij’ onze krachten, kwaliteiten en capaciteiten bundelen?
• Wie zijn ‘wij’ dan?
• Wat vloeit hier automatisch uit voort?
• Wat zijn onze logische producten/diensten als gevolg van onze bundeling?
• Is hier behoefte aan?
• Zo ja, waar/wie etc?

Warme groet,

Johan Smits

---

Mijn verslag van Aloha Cirkel 10 op 10 januari 2007

Vooraf had ik al het gevoel dat het een zeer bijzondere meeting zou worden. En dat was het ook! Ik ben blij dat ik er bij was.

De afgelopen tijd waren er een aantal tekenen dat er iets zou gaan gebeuren. Vanuit mijn bewustzijn ervaar ik de openingen die er zijn, en er was kortgeleden een speciale opening gekomen. We waren klaar voor een nieuwe ronde. Vanuit mijn eigen belevingswereld gaat het om de terugkeer naar onze kernkwaliteiten, en daarmee dus de terugkeer naar ons ware zelf. En dit kwam allemaal ruim aan bod in de afgelopen cirkel.

Tussendoor kreeg ik allerlei inzichten en ingevingen, die ik tussendoor en in de korte pauzes zo snel mogelijk had opgeschreven, en daar waar er ruimte in het groepsproces voor was, met de groep kon delen.

In het kader van alles wat inmiddels gezegd is, lijkt het er op alsof er een steeds duidelijker kader aan het ontstaan is, waarbinnen we ons ding gaan doen. Dat doet mij goed, want ik denk dat net als ik iedereen daar ook wel echt aan toe is. Dit reisverslag draagt hier zeker aan bij!

En dan hier mijn reisverslag:

De terugkeer naar onze kernkwaliteiten. Wie zijn wij individueel en wie zijn wij als groep. Als we dit helder hebben, dan volgt hier automatisch ‘ons ding’ uit, wat we alleen maar hoeven uit te werken, doen en/of zijn. Een ander item waar we in de cirkel over hebben gesproken is het nemen en het ontvangen. ‘Durven ontvangen’ kwam bij mij binnen en resoneerde zeer sterk. Durven wij onze kernkwaliteiten te ontvangen?

Als ik naar mijn eigen ontwikkeling kijk, dan zie ik dat timing altijd een belangrijke rol speelt. Soms wil ik dingen doen, maar lukt het maar magertjes of soms komt er helemaal niets uit mijn handen. Andere keren stroomt het als een gek. Je zou dit je eigen korte termijn timing kunnen noemen. Echter, we hebben ook een lange termijn timing. En hier gaat het volgens mij om. Je eigen lange termijn timing kun je als volgt formuleren: je eigen cyclus van dit leven. Het gaat hierbij dan ook om de grotere bewegingen in onze levensloop, je eigen levensplan. Want voordat we hier op aarde kwamen, hadden we allen een intentie van wat we hier op aarde zouden komen doen. Deze lange termijnplanning valt dan ook voor een deel samen met je eigen blauwdruk. Dingen kunnen veranderen of niet lopen zoals je het vooraf bedacht had, maar je eigen bewustzijn stroomt mee op de golven van het huidige tijdperk, en pakt gewoon de draad weer op waar het voorheen ‘uit de pas’ was gaan lopen. En zo kom je dus altijd weer terug in die cyclus van je eigen lange termijn planning. Zo ‘sta’ je dus ergens, en ‘ga je ergens naar toe’. Er is iets in beweging. En deze beweging is je timing. Binnen dit plaatje heb je dus ook dingen/activiteiten die wel of niet in je leven (zullen) stromen. Voor je eigen geluk en leven is het handig om in contact te staan met je eigen stroming. Zo ook voor een groepsproces.

Binnen het kader van het te creëren boek speelt timing niet alleen voor ons Aloha-reizigers een rol, maar ook voor de lezers. Het volgende kwam bij mij binnen: Bewustzijnslevel, waar staat iemand? Vanuit eigen ervaring als coach/leraar weet ik dat het niet altijd handig en verstandig is om bepaalde lessen te vroeg aan iemand over te dragen. Waar iemand staat bepaald daarom wat hij/zij kan en mag ontvangen. Bewustzijn kun je daarmee onderverdelen in niveaus of zones. Dit is niet denigrerend of discriminerend, maar vanuit wijsheid en zelfs liefde. Het is de verantwoordelijkheid van de leraar om een les op het juiste moment te brengen. Anders zou het wel een alleen met je eigen onkunde of ego te maken kunnen hebben. Ook speelt hierbij een rol dat vanuit het pad dat iemand gekozen heeft, het opdoen van de ervaring, meestal de belangrijkste les is. De leraar dient dan zijn/haar mensen in de gelegenheid te stellen om zelf te ervaren. De vraag zou dan kunnen luiden: waar ligt het ontvangstniveau van iemand? Wanneer kan iemand en mag iemand ontvangen? Ook in het kader van ‘de brief’ is dit een interessant thema: wanneer kan/wil iemand de brief ontvangen? Want als iemand de brief niet kan/wil ontvangen, doet hij/zij er dan nog wel iets mee? Mocht het zo het geval zijn dat iedereen zich in het bovenstaande kan vinden, dan schept dit gelijk al een soort kader waarbinnen we kunnen werken aan de creatie van het boek. We kunnen dan bewust kiezen om dit juist wel of juist niet als uitgangspunt te nemen. Zeker in het kader van ‘bewust wel of bewust niet de stroming volgen’, waar ik later in dit stuk op terug kom, is dit interessant om mee te nemen.

De vorm van het boek: iets wat misschien al speelt, maar wat op een gegeven moment bij mij binnenkwam was het volgende: Online boek. Ik dacht toen gelijk aan het beschikbaar stellen van beelden en informatie via het web. Misschien is het een idee om een deel van het boek via het web te doen?

Het geloof is essentieel. Geloof creëert realiteit. Waar geloven wij in? Welke realiteit willen wij echt ervaren? Geloven wij in Aloha? En, zoals in de groep direct werd teruggespiegeld: geloof ik wel in Aloha? Geloof ik wel in het boek? Dat was een aardige confrontatie die mij bij diepe gevoelens en verdriet bracht. Het had te maken met het feit dat ik het doel niet los van het pad kon zien. In zo veel tijden en bestaansniveaus ging het in mijn bewustzijn alleen maar om het doel, en was het pad ondergeschikt aan het doel. Oeps, dat doet pijn. Dat maakt het moeilijk om echt in het hier&nu te zijn. En, zoals ik al zo vaak heb ervaren vindt er dan ook een omkering plaats: is het nu niet zo dat het eigenlijk alleen maar om het pad gaat? Is het doel wel zo belangrijk? En dan komt die timing weer om de hoek kijken. Wordt vervolgt, want hier zijn de laatste ervaringen nog niet over ervaren.

Nu stroomt er van alles in ons leven, echter, als de tendens is om terug te keren naar de kernkwaliteiten, onze kern normen, dan hebben we ook te maken met ‘oude’ stromingen. Soms is het moeilijk om te herkennen of iets een oude stroming is of een kernstroming. Uiteindelijk kom je er vanzelf achter, want je stroming is zich in deze tijd vanzelf aan het uitkristalliseren. Zo zijn we allemaal ondertussen wel bekend met het fenomeen ‘loslaten’. In deze tijd krijgen we dus de mogelijkheid om los te laten wat we vanuit onze kern niet meer nodig hebben. ‘Dat wat over blijft’ zal dan ook steeds beter gaan stromen. Ons leven wordt gemakkelijker, herkenbaarder, eigener. En zo kom ik terug op iets wat voor een aantal van de groep de conclusie van cirkel 10 was: het gaat er om dat je jezelf bent, 24/7 jezelf zijn. Als dit in onze timing past, dan hebben we dus gelijk al een product te pakken: hoe ‘wordt’ je jezelf, hoe kun je jezelf zijn, etc. etc. In welke mate past onze lange termijn timing in de groep? Als we allen onze eigen timing in kaart brengen, of op wat voor manier dan ook helder(der) krijgen, dan kunnen we onze gezamenlijke timing over elkaar heen leggen, en volgt hier een patroon uit wat direct verbonden is met ‘ons ding’. Kortom, dan kunnen we onze producten gaan definiëren.

En aan de andere kant, misschien is dit ook al gewoon gaande, want er zijn een aantal ontwikkelingen die een hele duidelijke richting lijken aan te geven, waardoor productdefinitie een logisch gevolg is van alle keuzes die we inmiddels gemaakt hebben of in de afgelopen dagen aan het maken zijn. Het volgende is daar een mooi voorbeeld van: En dan nu iets wat in de afgelopen twee dagen veel tongen heeft los gemaakt. Het lijkt wel of een aantal in de groep op een bepaald spoor zitten. Er ontstaat synchroniciteit. Tijdens de cirkel kwam het volgende bij mij binnen: moet de markt klaar zijn voor ons? Of, moeten wij klaar zijn voor de markt. (het ‘moeten’ in deze verwoording is iets van mijzelf, dus heb ik in de mail van vandaag dit vervangen voor ‘dienen’) Deze vraag blijkt zeer essentieel te zijn, want het lijkt er op alsof een aantal mensen er de voorkeur aan geven om het volgende uitgangspunt aan te nemen: de markt dient klaar te zijn voor ons. In de stroom van mailtjes van vandaag bleek namelijk dat een aantal mensen voordat ik mijn informatie bekend maakte (sterker nog, ik dacht, laat ik het nu maar naar buiten brengen om de relevantie direct maar aan te tonen, waardoor ik dus reageerde op wat er gebeurde) op een of andere wijze dit onderwerp aansneden.

Gedrag. Uiteindelijk komt alles op gedrag neer. Je kunt iets voelen, je kunt iets ervaren, maar wat doe je er mee? Gedraag je je hiernaar? Waar gedraag je je naar?

Waar (ge)draagt iets aan bij? Tijdens onze cirkel hebben we gesproken over de ontdekkingsreis. Binnen het kader van ‘er is niets nieuws onder de zon’, kun je ook spreken over een onthullingsreis. En, als het er om gaat dat je jezelf bent, kun je ook spreken van: de reis naar mijzelf.

Sommigen zeggen: er is niets nieuws. Alles is al gezegd, alles is al (een keer) gedaan. Maar ja, hoe je het ook went of keert, hoe je het ook bekijkt, we ZIJN. En alles wat wij zijn, resoneert op een bepaalde manier met het huidige hier&nu continuüm. En daar gaat het wat mij betreft dan ook om. Want er mag dan wel niets nieuws onder de zon zijn, maar wie ben jij in het huidige hier&nu? Dat is onze context. Dat is ons referentiekader. Dus: wie ben jij in dit hier&nu? Waarom ben jij in deze tijd op aarde gekomen? Op basis van deze reden heb je je rugzak gevuld, heb je de beschikking over een aantal (kern)kwaliteiten. Heb je daarmee dan ook gelijk een rol? Heb je daarmee dan ook automatisch de verplichting om iets te doen? Als je dan al een rol hebt, dien je die dan al gelijk te accepteren?

Binnen de (bijna) oneindige cyclus van dualiteit naar eenheid, kom je vanuit je nieuwe eenheidsbesef, altijd weer in een duaal veld terecht. Je kunt ook zeggen, er is dan meer eenheid en minder dualiteit. Zo heb je in deze nieuwe ruimte dus altijd weer een andere context om binnen te leren, zijn en/of doen. Dit is wat men ascentie noemt. Het leven stopt niet, maar gaan door binnen een andere context. Er begint een nieuwe cyclus.

En elke keer heb je opnieuw de keuze wat je met je gegeven tijd in dit leven, met je nieuwe beleving, gaat doen. En zo heb ik in dit leven al verschillende cycli meegemaakt. De vraag die mij binnen dit kader vaak bezighoud is de volgende: met welke stroming zal ik deze keer meegaan? Hoe meer je jezelf bent, hoe gemakkelijker je kunt stromen. Stromen is een vorm van verbinden. Stromen is verbonden zijn. Je krijgt dus elke keer weer de mogelijkheid om je bewust te gaan verbinden met een stroming (of meerdere stromingen). Als je namelijk nergens mee verbonden wenst te zijn, dan sterft je fysieke lichaam. En dan het volgende: als we meegaan op de huidige (collectieve) stroming, dan komen we ergens (op uit). Kun je de stroming de stroming laten zijn? Of kies je er voor om bewuste veranderingen in te brengen, waardoor de (verwachte) uitkomst beïnvloed wordt. Dit is wat mij betreft een kernvraag voor deze tijd.

En dan het volgende, als aanvulling op mijn verslag: vele zieners en zelfs wetenschappers zeggen dat als we niets doen, moeder natuur en daarmee onze aarde zodanig van slag geraakt, dat we misschien nog slechts een jaar of 10 op aarde kunnen leven. Zou je, als dit waar is, de stroming en daarmee je eigen stroming willen veranderen? Als we naar de uitgangspunten van de oude Maya cultuur kijken, dan zeggen zij dat rond het jaar 2012 er een grote verandering zal plaatsvinden. Zo zeggen zij dat in deze tijd verschillende kosmische cycli in het gehele universum bij elkaar komen, ten einde geraken, om aan een nieuwe begin te beginnen. Vanuit mijn eigen bewustzijn en kennis, sluit ik mij hier bij aan. Ik ervaar zelfs dat er vele stromingen in ons bewustzijn zijn, en dat we allemaal bijdragen, bewust en/of onbewust, aan alle bestaande stromingen. Laten we terugkeren naar de kernvraag: willen we laten gebeuren wat er gebeurd? Als je het logisch bekijkt, kun je alleen maar afgaan op de feiten. Gelukkig zijn die er in overvloed. Nu nog bewust verbinden en verbonden zijn.

Over feiten gesproken. Als je kijkt naar de vier grootste items op de wereldagenda; ziekte (aids, kanker etc), hongersnood en sterfte, oorlog en terrorisme, en de status van onze aarde (klimaat, global warming, vervuiling etc), dan valt op dat het altijd weer op geld uitdraait. Er is niet genoeg geld om een einde te maken aan deze vier kernvraagstukken. Echter, er is wel genoeg geld om oorlog te blijven voeren. Als we dan echt zouden kunnen kiezen, dan zouden we logischer wijze kunnen kiezen om geen oorlog meer te voeren. Ik heb daar drie belangrijke redenen voor binnen deze context, waar er echter natuurlijk nog vele anderen om vele redenen kunnen zijn: 1 – als geld DE factor is waarmee bepaald wordt hoeveel aandacht er aan deze items besteed kan worden, dan is mijn conclusie dat het gewoon niet meer economisch haalbaar is om te investeren in oorlog. De andere drie factoren zijn namelijk veel belangrijker. Los van het feit dat er eigenlijk maar een zeer klein percentage van de wereldbevolking oorlog als adequate oplossing van problemen ziet. 2 – als globaal overleven DE factor is waarmee bepaald wordt hoeveel geld er aan deze items besteed wordt, dan zou er een grote verschuiving van financiële stromingen dienen te komen richting alles wat te maken heeft met de huidige stand van zaken in de natuur, zodat we de juiste maatregelen kunnen nemen om de aarde bewoonbaar te houden. 3 – binnen het rijtje van de vier grootste items op de wereldagenda, is oorlog het enige item wat direct door de mens gecreëerd is. Dat maakt het direct tot het enige item wat direct en eenvoudig van het rijtje geschrapt kan worden.

Trek uw eigen conclusie en handel als zodanig. Mochten er mensen onder u gevoelens van slachtofferschap hebben, dan kan ik u uit eigen ervaring vertellen dat u er waarschijnlijk ergens nog baat aan heeft ook. Dus: wat is uw belang? Wat levert het op? Ergens zit een winstpunt, een meerwaarde. Mochten er onder de lezers gevoelens van angst zitten, dan kan ik u uit eigen ervaring vertellen dat het gemakkelijk is om iets te gaan doen, ergens aan bij te dragen, dan in de angst te blijven zitten. Ik heb me hierdoor behoorlijk alleen en afgezonderd gevoeld, wat voor mij uiteindelijk een motivatie was, om de zone van angst te verlaten. Ook hiervoor geldt: wat levert angst op? Er moet ergens iets zijn waar u van houdt, en daarmee wenst te ervaren. Mocht u gevoelens hebben of vragen hebben zoals: hoe doe ik dat dan? Hoe draag ik dan bij? Uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat uw spontane antwoord op deze vraag, hoe raar, gek of vreemd het ook mag klinken, vaak het juiste antwoord is. Ook is het goed om dit met vrienden, familie of anderen die hiervoor open staan te bespreken. Er is altijd wel iemand in uw omgeving die u van raad kan voorzien. Ook op het internet vindt u vele mensen en groeperingen die dezelfde of soortgelijke wensen hebben. Uit eigen ervaring kan ik zeggen: wees creatief en als er dan toch angst is, laat het er gewoon zijn. Angst is vaak gewoon een gevoel. Je hoeft er geen aandacht aan te besteden of naar te handelen. Uiteindelijk gaat het zelfs gewoon weg. En het is leuk om dingen samen te doen. Alleen is maar alleen. Een wijze man heeft ooit eens gezegd: “als je droom zodanig is dat je die helemaal alleen kunt waarmaken, dan is hij niet groot genoeg.’’