Martien in zijn blootje: adembenemende symmetriek

<accesscontrol>Aloha</accesscontrol> Bij deze geef ik mij(n)zelf bloot. Ik voel de extreme kwetsbaarheid. Ga er voorzichtig mee om alshet je belieft.

Ik deel met jullie dit vanuit mijn drie kernwaarden:

• diep wederzijds respect alias liefde;
• radicale openheid;
• heel-al.

Mijn vriendelijke verzoek is om een minuut of twintig je aandacht te richten op onderstaand en het geheel op je in te laten werken. Dan een brullende stilte. Verhelderende vragen kan natuurlijk altijd!

Adembenemende symmetriek geeft sterke scheppingskracht

Mijn hartelijke dank gaat uit naar Johan, Manon, Marjolein en Stanley voor de werkelijk schitterende Aloha:Cirkel 11! De afgelopen woesdag werd nog mooier donderagochtend om 00:53 toen ik wakker werd en ik een heel mooi inzicht kreeg aangereikt. Onder invloed van reacties van en dialoog met Harry, Dennis, Gaston en anderen gerijpt tot dit epistel. Sta me toe dit met jullie te delen.

Ik heb mijn woorden zorgvuldig en met precisie gekozen. Toch kan het zijn dat ze anders overkomen als mijn intentie. Vergeef me daarvoor en bel of mail me bij twijfel s.v.p.

Tijdens de check in lopen we door het bos en Stanley's mobieltje fungeert als praatstok. Johan pakt op een gegeven moment de praatstok en zegt in grote lijnen tegen Martien: "Jij geeft geen ruimte.", doelend op het feit dat Johan en Martien een paar dagen daarvoor een mailwisseling hebben gehad over het pad en het doel. Martien zei in dat gesprek: "Ik zie het geheel—de boekenbox—namelijk al heel lang voor me, en heel concreet en helder.". Daarop vraagt Johan o.a.: "Heb je je misschien gefixeerd op iets, waardoor het moeilijk is om ruimte te creëren iets nieuws toe te laten?" Diezelfde vraag en spanning komt tijdens de check in dus ook weer naar boven. Martien bedankt Johan voor zijn bijdrage en neemt de woorden mijmerend in zich op.

Weer terug in de Steenuil geeft Stanley Johan ruimte om zijn visie op Martien vanuit zijn hart verder toe te lichten. Johan richt zich voornamelijk tot Martien en vertelt aan de hand van een assenstelsel over vorige levens, koningschap en mogelijk niet goed verwerkte handelingen uit die vorige levens. Alsof Martien zich schuldig voelt over die zaken en dat nu in dit leven af moet maken en daar zo op gericht is dat daardoor geen ruimte meer overblijft. Martien bedankt Johan wederom voor zijn gepassioneerde openhartigheid en neemt ook die woorden mijmerend in zich op.

Aloha:Cirkel 11 verloopt voortvarend met gummiberen, Holland Open en Creative Commons, en andere zaken. Alles onder de soepele en strakke begeleiding van Stanley. Marjolein krijgt vervolgens de ruimte en presenteert de visie op de marketing. Na afloop volgen wat verhelderende vragen en antwoorden. Met het duimenprotocol blijkt dat Martien wat bezwaren heeft. Martien: "Het is mij niet duidelijk wanneer welke resultaten nu precies hebben. Kan je op een tijdas eens neerzetten hoe dat er uit ziet?". Marjolein licht een en ander toe, maar Martien is nog niet tevreden en zegt: "Sorry, maar wanneer hebben we dan precies die brief?"

Hierop pakt Manon licht geëmotioneerd het woord en zegt: "Martien, ik heb het al een aantal keren eerder gemerkt dat je mensen behoorlijk onder druk zet. Dat werkt heel verstikkend en beklemmend." "Dank je wel voor je feedback en ja dat weet ik," zegt Martien. "Dat spijt me ook. Ik wil zo graag weten wanneer we welke resultaten precies hebben omdat we zo weinig tijd hebben om zo'n mooi boek te produceren. Maar ik begrijp dat ik adembenemend kan zijn. Excuus daarvoor".

Er hangt een redelijke spanning in de lucht. De spanning is ook snel weer weg, maar het laat Martien niet los. De rest van de cirkel verloopt op rolletjes en om een uur of drie doen we een fijne check out.

Na de NNN-bijeenkomst kachelt Martien lekker naar huis, al mijmerend. Met een lekker glas wijn maakt Martien de heerlijke fussilini met gehakt en zit voor de verandering eens een avondje niet achter z'n laptop maar voor de tv. Herman Finkers schalt door de kamer en de hele family schatert het zo nu en dan uit. Tegen een uur of half twaalf maar eens onder de wol...

00:53 Martien wordt wakker. De hersens malen. Het laat hem niet los. "Wat is dat toch? Aan het ene uiterste die concreetheid, die dadendrang en aan het andere extreem dat losse, soms zweverige? Het roept spanningen op. En aan beide kanten. Hé, da's interessant. Ik voel me een beetje boos. Ook een beetje down, onmachtig, beklemd. Het schiet zo niet op. En ook bedroefd. Wat kan ik toch anders doen om dit soepeler te laten verlopen? Ik voel me ook schuldig (boete) jegens Manon en Johan en Marjolein. Sorry jongens, ik wil je niet voor het hoofd stoten."

Martien snoezt verder: "Hey, wacht eens even. Ik Manon en Johan voelen zich gefrustreerd en ik mijzelf ook. 't Is dus aan twee kanten. Symmetrisch. Blijkbaar is er daar iets wat de ander irriteert en tegelijkertijd ook mij irriteert. Interessant. Ook ik ervaar dat verstikkende, adembenemende gevoel, alleen van de andere kant. Boeiend. Ik moet mezelf onderzoeken om erachter te komen wat dat precies is."

Het laat Martien niet los. "Hé, leuk, het laat me niet los. Wie of wat is dat "het" dan? Staat dat "het" buiten mijzelf? Of ben ik "het" zelf? "Het" laat me niet los en dus maak informatie van je frustratie nu meteen in praktijk brengen."

"Ineens schiet de GGG door mijn hoofd. Gevoelens, Gedachten, Gedrag. Wat zijn mijn gevoelens?

Bang? Jazeker. Zullen we, als we op de huidige manier doorgaan, onze 7/7/7 intentie wel waarmaken. Ik heb daar nog te weinig vertrouwen in. In andere projecten die ik ervaren heb, met name tijdens de internet bubble, leidde een gezonde balans tussen een strak resultaatgericht proces (en planning) en het regelmatig de vrije loop laten tot grote successen. Zie Amazon, Google, Java. De angst ontwikkelt zich vanuit een armetierig georganiseerd plan. Sterker nog, we hebben niet echt een plan. Boos? Een beetje. Op mezelf voornamelijk. Ik ben onvoeldoende in staat om ideeën goed te laten landen. Bedroefd? Tuurlijk. Ik wil graag zo snel als mogelijk onze werkende wijsheid aan kunnen reiken aan anderen. Jammer dat dat toch zo lang duurt. Boete (= schuld)? Jazeker. Ik voel me schuldig omdat ik het idee heb mensen voor hun hoofd te stoten, ze niet in hun waarde te laten en onvoldoende ruimte te geven. Blij? Jazeker. Het maakt wat los. Het zet mij en ons aan tot reflectie. Het geeft me de mogelijkheid te leren en te groeien en te oefenen. Daar ben ik zeer dankbaar voor."

"Oh ja, nog even over gevoelens. Twee weken geleden kwam ik het ineens tegen, en gisteren las ik het weer. Niemand kan jouw gevoelens pijn doen en je bang, boos, bedroefd, boetend of blij maken zonder jouw volledige medewerking en instemming. Sluit je geest voor eenieder die een destructieve invloed op je wil uitoefenen. Bovendien, je kan nooit verantwoordelijk zijn voor de gevoelens van een ander. Je kan er natuurlijk wel rekening mee houden, en meevoelen met de ander (empathie), maar nooit verantwoordelijk. Als extreem voorbeeld: je kan dus iemand de huid helemaal volschelden en ondanks dat is die ander volledig verantwoordelijk voor zijn of haar gevoelens. Als iets of iemand dus met jouw gevoelens speelt, is dat eigenlijk een "benefit in disguise", een unieke kans op een dieper inzicht (in jezelf)."

"Gedachten? Ah, die ga ik opschrijven en delen met Aloha [en die lees je nu]."

"Gedrag? Tijdens de confrontatie doe ik mijn uiterste best om goed te luisteren. Om de ander voor mij verhelderende vragen te stellen. Om niet te oordelen. Om open te staan. Om vooral niet direct van repliek te dienen, maar eerst de zaken te overwegen, op een rijtje te zetten. En om positief en constructief aan het gesprek deel te nemen. Ik wordt op een gegeven moment wel stil. Sluit de luiken een beetje en keer in mijzelf, me afvragend hoe ik het beter kan aanvliegen in het vervolg. In extreme gevallen klap ik dicht en haak ik af. En als dat te lang onder druk gezet wordt kan ik van die hele fijne opmerkingen terugplaatsen. Zo recht tussen de ogen. Opmerkingen die destructief zijn en niet helpen in de situatie en eerder leiden tot dualisme, ruzie en verwijdering. Dat wil ik uit alle macht voorkomen."

"Symmetrisch adembenemend! Dat is het! Wat voor mij geldt, geldt voor de ander ook. Het is wederzijds, misschien zelfs wederkerig. De frustratie zit aan beide kanten. Beide kanten moeten blijkbaar nog iets ont-dekken en her-inneren. Er ligt iets verscholen, toegedekt. Roestende goudstaven noemt Ton Planken dat."

"Adembenemend doet me ook denken aan de vis en de vogel. Als je een vogel te lang onder water—de leefruimte van de vis—houdt, stikt de vogel. Als je een vis te lang boven water—de leefruimte van de vogel—houdt, stikt de vis. Toch hebben ze elkaar nodig. De vogel drinkt water en blijft in leven. En de vis hapt naar lucht en blijft in leven. Ze kunnen niet zonder elkaar. Zonder elkaar gaan ze dood. En het geheel is nog mooier. Lucht en water. Vogel en vis. Een adembenemend geheel. Hoe kunnen we ze beiden doordringen van het grotere, krachtiger geheel? Wat kunnen ze van elkaar leren?"

"Het levert een behoorlijke spanning op. Wat als we die spanning nou eens kunnen inzetten voor creatie in plaats van destructie. De kunst is om die hoogspanning iets te laten scheppen en niet zinloos af te laten vloeien in de aarde. We zijn succesvol als we deze spanning niet laten uitmonden in het afhaken van mensen of een scheuring van Aloha, maar er juist inzichten uit halen."

"Het mooist is als we er een paar extreem zinnige succesformules uit kunnen halen die we aan kunnen reiken aan anderen. Wat kunnen we doen om aan beide kanten die bevroren energie te ontdooien en weer te laten stromen en bruisen."

"Blijkbaar is is zowel het groeps- als het zelf-vertrouwen er nog niet helemaal. Anders zouden we de voorstellen, de handelingen en het gedrag van elkaar zonder meer aanvaarden en accepteren. Wat zegt dit over mijn eigen zelfvertrouwen? En wat zegt het over het zelf-vertrouwen van jou?"

"Ik vertrouw in ieder geval de huidige wereld nog onvoldoende om zomaar en klakkeloos alles met iedereen te delen en openbaar te maken zoals Harry dat zo treffend zegt. Ik heb teveel negatieve en destructieve dingen meegemaakt in dit leven die ervoor zorgen dat ik zeer op mijn hoede ben met de wijze en het tijdstip van delen van informatie met anderen."

"Als voorbeeld de introductie en extreem succesvolle adoptie en groei van de door Sun Microsystems in 1995 geïntroduceerde op open standaarden en open source geënte Java-technologie. Zoals alle ontwikkelingen die ten grondslag liggen aan Internet zijn ook deze gefundeerd op een "monistisch idealisme".

Deze technologische innovatie en revolutie was in Microsoft's ogen een directe bedreiging voor haar platform. Het gevolg: Microsoft zette destijds alles op alles om deze ontwikkeling in de kiem te smoren, plat te trappen, te vergiftigen. En dat terwijl het vele problemen waar de ICT nu mee kampt op had kunnen lossen.

Ik vind het onrealistisch om aan te nemen dat onze wereld ondertussen zodanig veranderd is dat we alles nu meteen openbaar kunnen maken en dat het dan tot volle wasdom komt. Nee, er zijn en blijven voorlopig nog echte vijanden die willens en wetens de (goede) zaak willen saboteren en vernietigen.

Ik zie het als mijn en onze verantwoordelijkheid om onze prille en kwestbare bedoeling (uitwerking van het idee) zodanig te beschermen en te harden dat we het straks inderdaad helemaal los kunnen laten en dat het dan zelf-organiserend, zelf-helend en zelf-standig tot wasdom en verspreiding kan komen.

Dit staat op zeer gespannen voet met radicale openheid, een van mijn fundamentele waarden (zie Martien's oratie van drie minuten. Ik wil graag en zo snel mogelijk alles volledig opengooien! Tegelijkertijd wil ik voorkomen dat het kapotgetrapt wordt door (bewuste en onbewuste) kwaadwillenden. Daarom de belofte tot rentmeesterschap. Daarom mijn krampachtig gedrag bij sommige zaken die ik maar zeer moeilijk kan loslaten en openbaar kan maken en niet zomaar openbaar wil maken uit angst van het kapottrappen door anderen. Harry zegt ook hier weer treffend dat ik er verliefd op ben. Zit wel wat in.

Nog even terug naar die spanning of paradox tussen keiharde resultaatgerichtheid en het scheppen van zweefruimte. De metafoor die zich aandient is die van het zweefvliegtuig en sleepvliegtuig. Het zweefvliegtuig en het sleepvliegtuig hebben elkaar nodig. Zonder het sleepvliegtuig staat het zweefvliegtuig zielig en zinloos op de aarde. Zonder het zweefvliegtuig staat ook het sleepvliegtuig zielig en zinloos op de aarde. Slaan ze de handen ineen, dan krijgen ze beiden in één klap zin! Nut, betekenis, richting en plezier.

Dus prima dat er mensen zijn met een helder overzicht en inzicht, hoog zwevend boven de aarde. Is nodig. En prima dat er mensen zijn die snel en doelgericht concrete resultaten willen laten ontstaan. De een zonder de ander is zinloos. Ook zweefvliegers moeten van tijd tot tijd landen. Ook doeners moeten regelmatig vliegen. De kunst is dat de motor van het sleepvliegtuig in de neus van het zweefvliegtuig kruipt zodat ze een worden en hun oude huid kunnen afwerpen. Dat is een behoorlijke operatie.

De puzzels die ik aan deze mijmeringen overhou is: Wat als iemand nu al gemotoriseerd zweefvliegtuig is? Dus en de ruimte kan geven en heel concreet en resultaatgericht kan werken? Hoe kan je dan het beste mensen die meer naar het ene of andere extreem neigen het beste in hun kracht zetten? En wat is een gezonde verhouding tussen het aantal zwevers en slepers? Eén sleper op vijf zwevers? Andersom?

Vaak zijn deze ongunstige en onprettige omstandigheden testapparaten voor jou die je klaarstomen voor een promotie van je huidige taak naar een grotere. Terugslag dient slechts als een test geaccepteerd te worden die je de natuur van je gedachten en haar relatie met jouw Grote Definitieve Doel helpt ont-dekken.

@Manon: Wat ik me afvraag Manon: Kan het verstikkende gevoel het gevolg zijn van jouw onmacht om écht te ontvangen? Om vol-ledig te kunnen geven dus? Je zei dat je al zoveel geeft, dat je artikelen in Spiegelbeeld schrijft zonder dat je er wat voor terugkrijgt. Als de beste manier om (liefde) te leren ontvangen is door het te geven, wat geef je dan nog niet waardoor de (geldelijke) waardering als onder de maat wordt ervaren?

@Johan: Johan zegt tegen Martien via de groep: vergeef mij als het op een persoonlijke aanval of zoiets dergelijks lijkt. Johan, ik waardeer je energie, je openhartigheid, je kwetsbaarheid, je openheid je directheid en je betrokkenheid. Inhoudelijk begrijp en waardeer ik je feedback zeer. Ik kan er veel mee en spoor je aan dat te blijven doen. En blijkbaar ben je er bijzonder mee begaan, getuige je felle persoonlijke reactie zoals: "Martien jij . Vraag ik me af: Wat zit er bij jou dat je zo fel van leer trekt? Waar ik wat moeite mee heb is de manier waarop je het brengt. Je speelt het voor mij behoorlijk op de man en het komt op mij nogal confronterend over. Ik kan daar op zich wel tegen, en ondanks dat voel ik me beschuldigd en daardoor in de verdediging gedrukt worden. Ook boosheid komt op: wie is deze man die de waarheid zo in pacht schijnt te hebben. En bedroefd: waarom vraagt Johan mij niet wat ik precies bedoel? Als hij zo helderziend en -voelend is, waarom ziet Johan dat dan niet? Wat ik veel liever heb is dat je mij om opheldering vraagt over zaken die voor jou duister en voor mij helder zijn.

@Johan: Johan zegt: ik stel hierbij het gedrag van Martien ter discussie als het gaat om eerlijkheid. Het gedrag wat Martien op een aantal punten vertoont ruikt naar mij als bewuste manipulatie. Ik ervaar dit, ondanks jouw vraag om vergiffenis vooraf, toch als een zeer direkte en persoonlijke aanval. Ik voel me beschuldigd van (de kwade vorm van) manipulatie en oneerlijkheid. Heftig. Johan, het tegendeel is waar. Maar geloof me niet en onderzoek het. Blijkbaar kennen we elkaar nog onvoldoende. Ik spreek dan ook de hartewens uit hier gezamelijk aan te werken. Johan, stel me de (open) vragen die je hebt en vat samen, stel (gesloten) bevestigingsvragen zodat jouw beeld van mijn essentie en intentie helder wordt. Haal de vertroebeling weg. En stel jezelf tegelijkertijd de vraag welk stuk er bij jou ligt. Zie mijn vis-vogel en zweef-sleepvliegtuig metaforen.

@Johan: Johan zegt: Martien, waarom houdt je bepaalde informatie achter? Waarom deel je niet alles? Zie mijn gegronde angst hierboven beschreven.

@Johan: Je analyse over mijn vorige levens en dat me daar nog wat dwars zit wat ik nu aan het repareren ben, het assenstelsel en aanverwante zaken geven me nieuw materiaal om over na te denken. Veel dank daarvoor. Ik heb echter moeite om die informatie en analyse om te zetten in concrete actie en resultaten. Wat ik veel liever heb is dat je die analyses aanvult met concrete voorstellen waar ik nu meteen wat mee kan doen of laten.

@Johan: M.b.t. Early Adopters en doelgroepen: zet het alsjeblieft uit je hoofd. Ik wil me niet (uitsluitend) op de Early Adopters richten. Ik heb me daar vergist. Dat heb ik al meer dan eens gezegd. Laat het jou en ons niet meer afleiden en hou er over op s.v.p. Het boek wil ik aan iedereen aanreiken!

@Johan: Johan zegt: maar dit is wel hoe Martien denkt over wie de doelgroep is. Wanneer heb je dat getest en geverifieerd bij mij?

@Johan: Johan zegt: Martien, wat ik niet begrijp is dat als nu je ogen geopend zijn, waarom je hier dan niets over zegt? Bij deze.

@Johan: Johan zegt: Alsof iemand hier aan de touwtjes loopt te trekken. Martien, IK HEB GEEN BEZIGHEIDSTHERAPIE NODIG. En, Martien HOUDT JE GEEN ESSENTIËLE INFORMATIE ACHTER DIE HET GEHELE PROCES BEINVLOEDEN? DOEN WE HET NU SAMEN OF NIET!!! Je hoeft niet zo tegen me te schreeuwen Johan. Ik ben niet doof (dat wordt je wel van schreeuwende mensen). Sterker nog, ik oefen me te pletter in luisteren en begrijpen. Help me daarbij. En ik vraag me af hoe jij weet dat je geen (bezigheids)therapie nodig hebt.

van Johan voor Martien: dag lieve broeder, er is veel gaande. En wow, je bent (ook) lekker scherp. Wat je over mij zegt, wist ik grotendeels al, maar ik heb het op de bewuste momenten bewust zo laten gebeuren. Ik ben bezig mijn eigen donkere kant verder te verkennen en heb gemerkt dat hier veel kwaliteiten zitten. Daarom heb je gelijk als het gaat over de manier waarop ik op dit moment communiceer. Zoals ik zelf vaak op dit soort momenten van anderen zeg, geldt nu voor mijzelf: wat ik te zeggen had voelt (nog steeds) waar, maar het kwam wel een beetje beroerd m'n strot uit. Sorry. Het had mij op die momenten te veel moeite gekost om het anders te doen, en het is tevens voor mij een les om mijzelf zo te zien.

Je stelt tegelijkertijd ook weer vele vragen die ik deels kan beantwoorden. Vergeet alleen niet dat het wegnemen van iemands ervaringsmogelijkheid in vele gevallen niet door iemands ziel in dank wordt afgenomen. Daar heb ik veel over geleerd de afgelopen tijd. Ik wik en weeg daarom ook vaak wat wel/niet te zeggen. Echter, nu dus even niet. Ik zal later terugkomen op dit prachtige proces, want er zitten zo, om in jouw woorden te spreken, 'een aantal pareltjes' bij.

Wat ik in je stuk mis zijn je volgende woorden uit een mailtje wat je recentelijk aan mij verstuurd hebt, die ik bijzonder genoeg zelf als 'de aanleiding van mijn tirade' beschouw: - Mijn onstuimigheid en behoefte naar concrete en tastbare resultaten staan op gespannen voet met datgene wat op wil komen. Ik zie het geheel nl. al heel lang voor me, en heel concreet en helder. Nu doe ik aan recreatie daarvan bij anderen, en da's moeilijk als het voor jezelf al zo helder is. Ik oefen geduld. Veel geduld. En ik moet nog veel oefenen. Nog heel veel oefenen. En dat ben ik aan het doen.Oefenen. Oefenen. Oefenen. Oh ja, vergat ik bijna: oefenen. - Martien, mijn geschreeuw in hoofdletters hierboven heeft dan ook voornamelijk hier betrekking op. Ik had je al eerder om een reactie hierop gevraagd, en omdat je op deze voor mij zo wezenlijke vraag nog (steeds) geen antwoord hebt gegeven, nodig ik je hierbij daarom opnieuw uit om toe te lichten wat je met recreatie en zo bedoeld.

Ik geloof in Aloha.

Peace brother.

Ik hou van je,

Johan

@Johan: Johan zegt: Misschien zie ik gewoon spoken, beren en andere gekleurde realiteiten, maar het volgende bericht van Martien aan Marjolein, geeft mij weer soortgelijke kriebels. Even kort waarom, want de mail staat hieronder: Martien heeft al iets klaarstaan, hij heeft al een idee, maar weten wij hiervan? Je moet eens weten. Ik heb zoveel klaarstaan, 't is onvoorstelbaar. En er is een juiste tijd en plaats voor alles. De vraag is even wat is die tijd en plaats? Weet jij het? Dan hoor ik het graag. Harry zegt terecht dat ik op sommige zaken verliefd ben waardoor ik mogelijk niet helder kan denken en kiezen. De oplossing is loslaten. Dat oefen ik nu. En ja, natuurlijk zie jij spoken en beren en andere gekleurde realiteiten. Wie niet? Wie heeft de waarheid in pacht? Jij? Vertel het me, snel. Scheelt veel energie.

@Allen: zeer boeiende en belangrijke gesprekken via de Aloha postlijst. Wens (ook van Harry begrijp ik): voer de dialogen op de Wiki als het u belieft en niet op de postlijst.

Martien in zijn blootje? Lees dan ook de Gebruiksaanwijzing voor Martien en herken veel van de zaken van de afgelopen dagen. Waarmee kan je prima leven en wat stuit je tegen de borst? Laat het me weten en ik beloof je er samen met jou zeer actief en bewust aan te werken. Hoe kunnen we mijn gedragsprofiel en dat van jou tot een schitterend creatieproces verweven?! Kom maar op!

Is dit open een eerlijk genoeg? Manipuleer ik niet te veel? Laat me het weten en trekken jullie ook aan mijn touwtjes.

Ons bewustzijn en ons leven wordt beïnvloedt door twee belangrijke kwaliteiten; aandacht en intentie. Alles waar je je aandacht op richt in je leven, groeit. Intentie heeft een transformerend en ordenend karakter—Deepak Chopra.

Het spijt me. Vergeef me. Ik hou van jullie. En we maken er het schitterendste boek van 2007 van. Ja toch?

Succes en plezier,

Martien.