Prototype

Onze gemeenschappelijke intentie of VURIG VERLANGEN We maken een verassend mooie reis waarbij we op 7/7/7 tenminste €1M hebben ontvangen in een fonds dankzij ons extreem zinnige en succesvolle boek en de andere dingen die uit onze Aloha-reis voortkomen!

Uit het Dagboek van Marjolein

Tevens ben ik eindelijk na maanden op een nazomer zondagmiddag bij Manon neergestreken op de bank en zoals gewoonlijk zitten wij weer 100-uit te praten over onze maatschappelijke betrokkenheid: man/vrouw dynamiek, bewustzijn, kristallen klankschalen, onze eigen groeiervaringen van de afgelopen maanden, onze ervaringen in bedrijven en onderling tussen mensen en zij laat mij een documentaire zien die ze pas heeft gemaakt voor Fair Food en het artikel, dat zij over Lynne McTaggart heeft geschreven. Vervolgens zegt ze: ik zou zo graag wat doen om dit verder wereldkundig te maken...... pats boem, oja, wij zijn bezig met een project en daar past zij perfect in: zeker als je weet dat zij graag schrijft. Dus ik noem ons project, nadat ik haar heb gevraagd om de belofte te willen tekenen, en haar ogen gaan glimmen. Ze is al zo enthousiast dat het bijna niet meer nodig is om Martien nog te laten bellen en vertellen, leuk!!

Uit het dagboek van Martien Tijdens de CHECK IN lopen we door het bos en Stanley's mobieltje fungeert als PRAATSTOK. Johan pakt op een gegeven moment de PRAATSTOK en zegt in grote lijnen tegen Martien: "Jij geeft geen ruimte.", doelend op het feit dat Johan en Martien een paar dagen daarvoor een mailwisseling hebben gehad over het pad en het doel. Martien zei in dat gesprek: "Ik zie het geheel—de boekenbox—namelijk al heel lang voor me, en heel concreet en helder.". Daarop vraagt Johan o.a.: "Heb je je misschien gefixeerd op iets, waardoor het moeilijk is om ruimte te creëren iets nieuws toe te laten?" Diezelfde vraag en spanning komt tijdens de CHECK IN dus ook weer naar boven. Martien bedankt Johan voor zijn bijdrage en neemt de woorden mijmerend in zich op. Uit het dagboek van Willem Ik ben vanmiddag eindelijk weer eens een stuk gaan fietsen. Het was lekker weer, en Martien vertelde van de week dat hij ook zijn frustratie van zich af fietst. Misschien een leuk PATROON : GA TOCH FIETSEN. Het is goed voor je gezondheid (lichaam = blij) en je geest waait ook 'ns lekker door (ik geniet ook altijd erg van de heide en de bossen bij mij achter). Uit het dagboek van Mijndert stel nou dat de extreem zinnige gedachte wordt belichaamd door een boek. Dit boek kent geen tijd en heeft geen stijl. Het reflecteert de stijl van de laatste gebruiker. Het boek wordt gevonden op een erf door een boer die over het land aan het lopend is met de gedachte dat hij iets anders wil. Omdat hij de gedachte hardop uitspreekt ziet hij 7 stappen verder een glinstering op de akker. Het is niet duidelijk waarom, maar net als zoveel dingen in het leven komt dit moment voor hem precies wanneer hij er naar zoekt (en er voor open staat). De boer graaft om de glinstering heen en vindt een ijzeren doos...echt zo'n vieze die heeft geleefd en die misschien wel met goede reden is afgesloten met een dik vet slot. Hij graaft de verrassing uit en her-innert zich ineens (in zo'n flash-moment) hoe hij met zijn vader schatten begraafde op het erf. Met de doos onder zijn arm loopt de boer naar huis, waar hij heel rustig gaat zoeken naar een manier om het slot te openen. Wat opmerkelijk is, is dat met de doos een soort gevoel van rust is meegekomen in het huis. bla bla bla ( dit moet natuurlijk lekker worden geschreven....) Notities van Gaston Zelfs (of juist) in onderzoeken die hier niet op zijn gericht, toont de hardnekkigheid van de twee mythes zich… En op de werkvloer… ‘collega’s hoeven je vrienden niet te zijn’, dat zegt geen vriend. En ‘zo is het nu eenmaal’ al helemáál niet.. Om de mythes te doorbreken, om eruit te komen, om de geschiedenis te beginnen, hebben we vrienden nodig. En moeten we vooral vrienden zijn. Wederkerigheid, verantwoordelijkheid en het vertellen van verhalen. Met Aloha ontwikkelen we de beste vrienden. Ik wil een lans breken voor een kroeg. Café De Aandacht of Café De Liefde. Misschien moeten we zelfs twee kroegen hebben. Met een binnenplaatsje De Stilte. De dans van de bedding en het water, van de relatie en de taak, wordt gedanst tussen vrienden. Spinsels Stanley Het woord VERLANGEN gebruik ik vaak ontleed aan een motto dat ik ooit eens heb gevonden van Antoine Saint d'Exupery: Als je een schip wilt bouwen, hark dan niet een club mensen bij elkaar en verdeel dan niet de taken en vertel niet iedereen wat hij moet gaan doen: hout zoeken, timmeren oid. Nee, leer hen om te VERLANGEN naar de eindeloze zee. (Le Citadel (Fr); Wisdoms of the Sands (E)). Bronstorming Manon Wanneer zijn mensen geïnspireerd? Als je ze weet te raken in hun gevoel, in hun emotie of als je ze een nieuw inzicht geeft, iets waar ze zelf niet op zouden komen. Als je ze iets geeft waar ze wat aan hebben, waar ze wat mee kunnen om hun eigen leven te verbeteren of die van een ander. Als je ze hoop geeft, liefde of door een voorbeeld een ander een weg laat zien, die ze op kunnen gaan. Als je ze laat voelen dat ze uniek zijn, dat ze verschil kunnen maken in de wereld, dat ze niet alleen zijn. Dat ze de kracht hebben hun eigen realiteit te creëren, dat zij aan het stuur staan van het leven en niet geleefd worden. Dat ze geen slachtoffer hoeven te zijn, maar ook een andere keuze hebben.

Uit het ervaringsverhaal van Johan Wat wil ik nu echt? Daar had ik nu nooit helemaal goed over nagedacht. En als ik dat deed, dan wist ik het nog niet. Het was gewoon niet helder. En in die momenten dat ik zelf helder was, begreep ik niet wat ik voelde. Ik werd steeds meer met mijn neus op de feiten gedrukt. Er begonnen zich patronen af te tekenen. Eigenlijk speelde zich hetzelfde in mijn relatie af als op mijn werk: ik bleef in de relatie vanuit een soort veiligheid. Een gevoel dat het beter was om te blijven dan om te gaan, ondanks dat het eigenlijk al jaren niet echt boterde tussen ons. We waren zelfs al een keer voor een dag uit elkaar gegaan. Ik zat in de greep van de angst. Mijn gezondheid ging achteruit. Alsof ik mijn leven op het spel zette! Niet dat het zo erg was dat ik echt ziek was of zo, maar terugkijkend en vervolgens vooruitkijkend zag ik een negatieve spiraal die niet vanzelf zou stoppen. Erger nog: ik was er nu echt van overtuigd dat het slecht met mij af zou lopen. En dit was de druppel. Dit was de ommekeer. Uit het ervaringsverhaal van Manon De laatste jaren zat ik niet goed in mijn vel: ik voelde me slap, rusteloos, weinig energiek en snel moe of lusteloos en depressief. Ik was duidelijk te zwaar en ik durfde niet eens in de spiegel te kijken naar mezelf. Aantrekkelijk voelde ik me al helemaal niet en ik trok mezelf steeds meer terug van de wereld. Ik was al vrij zelfstandig, maar dat werd ik nog meer: ik had niemand nodig, ik kon het allemaal zelf wel. Op het oog voor anderen, had ik een prima leven voor mezelf Uit het ervaringsverhaal van Marjolein • ik had pas op mijn 17e een vriendje (de anderen die al langer een vriendje hadden praatten er niet met mij over, want ze vonden het zielig. Kortom, je voelt alsof je er niet bij hoort). • ik wilde me ontwikkelen in mijn werk en mijn vriendje vond dat niet belangrijk, we gingen toch kinderen krijgen..... • dus switchte ik naar een man, die dat wel belangrijk vond, die echter zeer veel meer dan ik behoefte had aan status en veiligheid. Kortom, wij konden pas van het leven gaan genieten als we 2 ton op de bank hadden staan. En dat duurde mij een beetje te lang..... • ik liep in mijn werk vaak in zeer masculiene omgevingen rond met patserige grootpraters, die mijn mening niet wilden horen. Eerlijk: ik zette mezelf en mijn ideeen ook niet voldoende neer hoor :-)

Uit een mail van Dennis Om maar even voledig eerlik te zijn, ben ik nu goed dronken van de fles chivas die op moest omdat deze niet meer in een doos paste...maar toch lees ik de ware bel;evenissen van johan en manon. Ik ben blij... Ik zie deze gedachten en deze vrije uitingen en voel me ontroerd dat ik in een gezelschap zit dat dit op zo een manier kan uiten naar elkaar. (ben ook heel blij en benieuwd hoe ameland een champignon-effect kanb hebbem op de manier waarop men kan kijken naar de wereld..harm...chapeau en kudos..wij s[preken snel.?). Uit een mail van Harry Allerbeste Willem,

Om maar achteraan je mail te beginnen; Ik hou van jou precies zoals je bent en ik steun je onvoorwaardelijk in al je grootsheid en overvloed aan mogelijkheden! Voel je alsjeblieft welkom in de groep. Ik heb je maar een keer ontmoet en ervaar' je integerheid (= heel-heid)

 op de wiki.

Heb geen spijt: ten eerste vergeef ik je zo wie zo (Ik oefen elke dag vergeving. Vaak voor de spiegel ;-) ten tweede draag je goud aan:

Uit een mail van Johan Aloha! >> Een vriendin van mij citeerde mij gisteren deze qoute van Max Frisch: >> Een toeval is dat wat je toevalt als je er voor open bent. >> Toen dacht ik: ahh, toeval bestaat dus wel. >> Toevallig eh... >> Hartegroet, Johan > __________________________________________