Vrijdagavondgesprek

Harry en Martien hebben op vrijdagavond 2 februari om negen uur een telefoongesprek van meer dan een uur.

Hieronder Harry's verslag van dat gesprek, en aansluitend Martien's aanvullingen en vragen.

Op 4 februari om 23:55 uur schrijft Harry het volgende:

Martien, ik heb ons gesprek genoteerd. Als er iets van naar jouw oordeel in de groep hoort (= op de wiki) wil je het er dan svp ingooien? Tot maandagavond

Niet chronologische samenvatting van mijn vrijdagavondgesprek met Martien. (Martien = Martian?, als in mannen komen van Mars?)

Martien zet zijn ziel en zaligheid in in het ultieme "Quantum experiment". Hij wil 'Geven en ontvangen' als bewuste attitude in de wereld zetten. Hij doet dat door zich volledig en onvoorwaardelijk in te zetten om zijn vurig verlangen waar te maken.

Martien communiceert via extreem vriendelijke formuleringen, maar is ondertussen meedogenloos vasthoudend in zijn focus. Hij vertelt dat dat een bewuste keus is. Hij heeft zich zo onvoorwaardelijk gecommiteerd aan dit doel met deze hoge inzet, omdat hij zichzelf wil bewijzen dat hij het project deze keer wel afmaakt.

Normaal heeft hij een extreem brede focus zoals hij dat noemt. Door alle bruggen achter zich te verbranden en alle escapes onmogelijk te maken hoopt hij zich te dwingen tot dit succes. Dit verklaart de spanning waarmee Martien zich in deze materie vastbijt.Hij kan geen (andere) kant meer op en beperkt daarmee de ruimte om te veranderen. Hij wil niet directief worden en nodigt de rest uit hem vrijwillig te verder te hellpen, maar er lijkt weinig tijd en ruimte te zijn voor iets anders dan zijn eigen queeste. Dus ontstaat iets dat lijkt op een verhult dictatoriaal gedrag.

Hij heeft een aantal verschillende mensen bereid gevonden hem vrij-willig (= uit vrije wil) te steunen. Vrijwillig betekent niet gratis of onvoorwaardelijk. Martien wil iedereen laten delen in de uitkomst van het project. Ieders investering dient expliciet te zijn. (NB: is dat nu niet) Nu halverwege het traject blijkt dat iedereen het gezamenlijk doel vanuit de eigen perceptie heeft aangepast aan de eigen hoogstpersoonlijke verlangens, definities, ambities en (on-)mogelijkheden. Ik concludeer nu dat er geen eenduidig doel is en dus geen sluitend contract.

Discipline = Je herinneren wat je werkelijk wilt.

Geven ≠ aanreiken?

Vrijwillig ≠ gratis

Verlangen ≠ wens

Wij ≠ ik

AARDBRON wil middels het project Aloha een boek op de markt brengen en op heel originele manier een fonds van 1 miljoen te vormen. Dit in het kader van het eigenlijke doel: 'Geven en ontvangen' als bewuste attitude in de wereld zetten. Ik moet Martiens teksten zoals wanneer dan nog nalezen. Voor mij persoonlijk is het verlangen te weinig specifiek, alleen het WAT staat vast, niet het hoe, waarom, waartoe, etc. Uit dit gesprek blijkt dat het doel een middel is naar een achterliggend doel dat veel implicieter gebleven is.

Wat betekent dit voor mij?

Ik steun de achterliggende wens van Martien om een vrijgeviger economisch handelen te propageren. Ik vind het fantastisch als dit wordt bewezen middels een succesvol GEEF-project. Ik weet niet of het huidige plan zal werken, of beter: Waarom dit concept het juiste middel is naar dat doel. Ik mis (de ruimte voor) een zorgvuldige kritische beschouwing en analyse daarover, plus de mogelijkheid om te kiezen voor iets beters. Het is Martiens way of no way. Ik steun Martien zo wie zo, maar vind het heel moeilijk om ZIJN verlangen het mijne te maken. Zodoende voel ik me in de positie van de derde man aan de bridgetafel: Ik doe wat ik kan, maar ik bepaal dit spel niet. Dat doet Martien en hij heeft heel hoog ingezet.

Ondertussen overvalt een muzikant de hele treincoupé met een voorstelling. Ik voel me onaangenaam opgescheept met een ongevraagde schuld: Zal ik hem wat geven of niet? Hij doet het keurig, maar stoort mijn sfeer. Zou het Alhoa-boek ook zo voelen? Volgens Martien komt men het met hordes tegelijk halen. Ik hoop het.

Wat betekent dit voor Martien cq het project?

Omdat doel en reis niet gezamenlijk is gevormd, maar een 'zelforganiserend' dwz ongeordend reisvoorstel van Martien blijkt, komen mijn specifieke 'gaven!' niet voldoende tot hun recht. Evenmin kan ik deze groep mijn opvattingen 'wijsmaken'. Zoals deze: Spontane zelforganisatie vereist systeemgrenzen, waarbinnen het organiserend proces plaatsvindt volgens strikte (natuurgegeven) wetmatigheden. In ons geval is het groepsdynamicaproces niiet voltooid. Er is geen vrede in de groep tav spelregels, cont(r)acten en rollen.

Op de wiki is een verdergaande categorisering van de verschillende patronen? noodzakelijk. Zijn dit patronen?

• Check op "Williams-domeinen"
• Uitgangspunten
• hypotheses
• aannames
• premisses
• vooroordelen, vooronderstellingen
• Definities
• Appelatieve termen, die een reactie verzoeken.
• toch?
• nietwaar?

NOTA BENE Waar verschillende sytemen (of systematieken, zoals een wereld- of geloofsovertuiging) naast elkaar functioneren is een sterkere grensbewaking noodzakelijk. De actuele mondialisering toont dat aan.

De invloed van 'het veld' is niet strijdig met causalitei! De invloed ligt BUITEN het tijd-ruimtedomein waarin wij dat ervaren.

Op 5 februari 2007, rond 12:00 uur reageert Martien

Harry: Als er iets van naar jouw oordeel in de groep hoort (= op de wiki) wil je het er dan svp ingooien?

Graag. En HARTelijk dank voor jouw heldere analyse. En bij deze alles op de Wiki. Radicaal open wat mij betreft.

Harry: Martien = Martian?, als in mannen komen van Mars?

Ha! Klopt! Anja en ik stonden in 1985 of zo op een camping bij Annecy naast een stel Fransen. Ze vroegen hoe ik heet, vertelde mijn naam en spelde het uit voor ze. Ze schoten in de lach. "Aha, Martien. Zo'n klein groen kereltje met twee van die sprietjes op z'n hoofd!" Man, we lagen in een deuk. Ik moet er nu nog om lachen. Dank voor deze mooie herinnering.

Harry: Martien zet zijn ziel en zaligheid in in het ultieme "Quantum experiment" … Dus ontstaat iets dat lijkt op een verhuld dictatoriaal gedrag.

Hele mooie analyse. En het klopt. Waar ik veel moeite mee heb is dat verhulde dictatoriale gedrag. Het heeft voor mij zo'n negatieve associatie. Ik voel me daar zeer onprettig bij. En toch kan ik het soms niet onderdrukken. "Gezond rood" is wat ik wil vinden. En de ontwikkeling waar veel van ons in zitten is vaal een doorgeschoten "groen" (Harm zei dat al in zijn reactie op STOP DE PERSEN!!!). En "groenen" hebben vaak een sterke afwijzing op "rood". Dat speelt hier m.i. ook mee. Zowel voor mijzelf als voor anderen.

Tegelijkertijd kan ik me voorstellen dat je het zo verwoord. En bij mij is het contrast ertussen zo groot. Te groot wellicht? Contrast is wel een van Alexander's vijftien fundamentele kenmerken voor hele architectuur—van natuur, mens, stad en gebouw.

En, kijkend naar externe bewijslast voor het nut en de noodzaak van goedaardig dictatoriaal gedrag, voel ik me gesterkt door de fundamentele kenmerken voor vele succesvolle open bron ontwikkelingen zoals Linux. De kunst is het vinden van de juiste balans. Da's mijn oefening en leerproces.

Wat ik wil vinden is een gezonde Spiral Dynamics kleurbalans hier. Dus een gezonde mix van allen kleuren waarbij, afhankelijk van de situatie, de juiste kleuren oplichten. En met een gezonde afwijzing (rejectie) op alle kleuren zodat ik scherp en gebalanceerd blijf en niet doorschiet naar boven of onder en daarmee in onbalans kom. Als ik dat voor elkaar krijg én anderen op hun verzoek kan aanreiken, wow!

Harry: …Ik concludeer nu dat er geen eenduidig doel is en dus geen sluitend contract.

Klopt. De gemeenschappelijke intentie of het vurig verlangen is er wel, maar nog niet in een sluitend contract. In mijn beleving ondermijnt dat het "quantum experiment" behoorlijk.

Mijn vraag is: hoe kunnen we nu z.s.m. zo'n gemeenschappelijk sluitend contract boven water krijgen en dat als enige kompas gebruiken om zo het doel te bereiken en het quantum experiment te laten slagen?

Napoleon Hill noemt in Think and Grow Rich deze alliantie de Master Mind Alliance—Meesterbrein Alliantie. Niemand heeft ooit een uitmuntend succes geboekt zonder het meesterbrein principe toe te passen. Om het meesterbrein lekker te laten werken dien je heldere, onmiskenbare signalen geven aan je bemanning. Zij dienen op hun beurt volledig te willen samenwerken met jou. Er zijn vier eenvoudige stappen om dit te realiseren.

1. Bepaal je bedoeling (of vurig verlangen).
2. Kies de leden van jouw alliantie.
3. Bepaal je beloningen.
4. Zet een tijd en een plaats voor bijeenkomst.

Bepaal je bedoeling

Wie stapt er aan boord van een trein zonder bestemming?

If you don't know where you are going, you might end up somewhere else.—Yogi Berra.

If you don't know where you are going, any path will take you there.—Alice in Wonderland.

Bepaling van het definitieve doel is hier essentieel. Dus moet je sowieso zelf je definitieve doel duidelijk hebben. Je moet je ervan verzekeren dat het doel van de alliantie hetzelfde is als die van jou, of in ieder geval er heel dicht tegenaan.

Kies de leden van jouw alliantie

Kies de leden van je alliantie met veel zorg. Je kan initieel sommigen kiezen waarvan je later beslist dat ze niet echt passen. En je ontdekt onverwachte behoeftes aan kennis die vervuld dienen te worden. Vallen en opstaan is deel van dit proces. Er zijn echter twee kwaliteiten die je altijd paraat dient te hebben en helpen veel verrassingen te voorkomen.

De eerste kwaliteit is de bekwaamheid om je taak te doen. Kies geen leden voor je alliantie omdat je ze kent of aardig vindt.

De tweede kwaliteit is de bekwaamheid om in de geest van harmonie met anderen samen te werken.

Er dient een volledige eensgezindheid te zijn, zonder enige reserveringen van welk lid dan ook. Persoonlijke ambitites dienen ondergeschikt te zijn aan de vervulling en het succesvol behalen van het definitieve doel van de alliantie. Inclusief die van jezelf.

Bepaal je beloningen

Er zijn tien basismotieven die de basis vormen van deze beloningen:

• Zelf-bescherming.
• Liefde.
• Angst—negatieve drijfveer.
• Sex.
• Het verlangen naar leven na de dood.
• Vrijheid voor lichaam en geest,
• Woede—negatieve drijfveer.
• Haat—negatieve drijfveer.
• Het verlangen naar (h)erkenning en zelf-expressie.
• Rijkdom—maar dan in de goede zin en dus liever niet hebzucht, status; en ook niet beperkt tot uitsluitend geld, in tegendeel zelfs.

Jouw beste motivator, rijkdom, dient willend, billijk en vrijgevig verdeeld te worden onder jouw teamleaden. Des te vrijgeviger je bent, des te meer hulp kan je verwachten. Een ander principe van succes is, volgens Ton Planken, de gewoonte om van jezelf meer te eisen dan de ander verwacht—going the extra mile noemt Hill dat. Volgens Ton Planken is het geheim van succes: gewone dingen ongewoon goed doen. Als je dit vanaf het begin opneemt in jouw alliantie, zal het je goed dienen.

Hier wil ik radicaal ver in gaan. Ik weet nog niet precies hoe. Maar ik zal het ontdekken. En ik hoor het heel graag zodra jij vindt dat ik hier een scheve schaats rijd.

Wat we nog dienen te doen is het proces, de methode en het tijdstip voor die verdeling bepalen.

Zet een tijd en plaats voor bijeenkomst

Jouw alliantie dient actief te zijn om goed te doen. Bepaal een definitieve plaats en tijd voor regelmatige bijeenkomsten om te verzekeren dat je voortgang maakt en de zaken adresseert die zich aandienen.

Je zult merken dat, terwijl jouw alliantie rijpt en de harmonie groeit onder haar leden, deze bijeenkomsten een stroom van ideeën in de hoofden van elk lid op gang brengt. Opwinding en harmonie groeien en bloeien naarmate je langer en intensiever samenwerkt.

Laat de regelmatige bijeenkomsten geen plaatsvervanger zijn van veelvuldige contacten tussen de leden.

Dat zit bij ons wel snor, met een hartslag van een week voor onze Aloha:Cirkels op ons hoofdkwartier Beukenrode. En ook buiten deze Aloha:Cirkels om wordt er naar hartelust gecommuniceerd.

Onderhoud van jouw alliantie

De harmonie van jouw alliantie is gebouwd op de wederzijdse overeenkomst (contract) over het definiteive doel. En net zoals elke constructie, dient het met toewijding verduurzaamt te worden.

Jouw aandacht dient uit te gaan naar vier gebieden. (Zelf)vertrouwen—Gebaseerd op bewezen betrouwbaarheid. Dus zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Beloftes nakomen.

Begrip—Alle leden dienen volledige kennis en begrip te hebben van de aard, het belang en de gevolgen van een siutatie, kwestie of voorstel die zich aandient.

Billijkheid en rechtvaardigheid—Zodra je je meesterbrein alliantie vormt dient elk lid in te stemmen met de bijdrage die hij of zij zal maken in jouw reis. Iedereen dient tevens in te stemmen met de verdeling van de voordelen en winsten. Iedereen dient met ieder ander op volledige etische gronden te handelen.

Moed—Jouw alliantie dient resoluut, stevig en moedig het hoofd te bieden aan moeilijkheden en gevaar. De nodige moed put je uit zelfvertrouwen en een goed ontwikkeld bewustzijn van success. De moed van twee afzonderlijke individuen is niets vergeleken met de kracht van een verenigd team. Nog een prachtig voorbeeld van de kracht die een meesterbrein alliantie put uit haar harmonie. Des te meer breinen met elkaar verbonden zijn, des de groter de gebundelde kracht en des te groter de weerstand tegen tegenslag en teleurstelling.

Harry: Geven ≠ aanreiken?

Kan je dit wat duidelijker voor me maken Harry? Ik heb wel een idee, maar wil graag goed begrijpen wat je hiermee bedoelt.

Harry: verlangen ≠ wens

Wat is voor jou het verschil dan? Voor mij geldt: verlangen = wens + plan. Zie vurig verlangen. Geheel in lijn met het veld, oosterse filosofie, quantumfysica, etc. En precies het "quantumexperiment" dat ik middels Aloha wil realiseren.

Harry: Voor mij persoonlijk is het verlangen te weinig specifiek, alleen het WAT staat vast, niet het hoe, waarom, waartoe, etc. Uit dit gesprek blijkt dat het doel een middel is naar een achterliggend doel dat veel implicieter gebleven is.

Stel mij alsjeblieft de vragen om dit helder en duidelijk te krijgen voor jou, en daarmee mogelijk voor anderen. Ik wil radicaal open zijn en beloof plechtig volledig naar eer en geweten te antwoorden.

Harry: …Zodoende voel ik me in de positie van de derde man aan de bridgetafel

Dat begrijp ik en dat vind ik heel jammer. Er zijn een aantal zaken die ik extreem belangrijk vind en waar ik dus hardnekkig in volhard. Die zaken deel ik graag en volledig met iedereen die ze horen wil. Dat dat beperkt begrijp ik. Tegelijkertijd creëert juist die beperking de ruimte voor creativiteit, ook al ervaar je ze mogelijk in eerste instantie niet zo. Ik wil de "succesformules" vinden voor, onder andere, de juiste balans hiertussen. Ik heb ze blijkbaar nog niet gevonden. Maar ik ontdek er steeds meer. Ik vraag hierbij om jullie hulp: terugkijkend naar de Aloha-historie, hoe had ik de zaken beter aan kunnen pakken dan? Geef me concrete voorbeelden en -stellen hiervoor opdat ik kan leren en de volgende keer de zaak voor iedereen beter kan plooien.

Harry: …onaangenaam opgescheept met een ongevraagde schuld…"

Dit is inderdaad een van mijn brandende vragen: hoe kunnen we eht zodanig aanreiken dat dit effect absoluut niet optreedt?

Harry: Omdat doel en reis niet gezamenlijk is gevormd, maar een 'zelforganiserend' dwz ongeordend reisvoorstel … In ons geval is het groepsdynamicaproces niet voltooid. Er is geen vrede in de groep t.a.v. spelregels, cont(r)acten en rollen.

Hoe kunnen we dit, gegeven alles wat er tot nu toe gepasseerd is en gegeven Martien's volharding in een aantal zaken, zo plooien dat dit gevoel weg is. En daarmee de sluizen opengooien!

Er zijn m.i. zat methodes en technieken om deze spelregels, cont(r)acten en rollen helder te krijgen. Waarom gebruiken we die niet? Hebben wij ze niet in de vingers? Willen wij dat niet? Wat is het dat ons daar stopt?

Harry: …verdergaande categorisering van de verschillende patronen?' noodzakelijk

Mee eens. En daarna raak ik je kwijt. Kan en wil je uitweiden over de lijst met termen die je noemt en je bedoeling daarvan?

Harry: …sterkere grensbewaking noodzakelijk…"

Helemaal mee eens. En mooi in lijn met Alexander's vijftien fundamentele kenmerken: Grenzen