User:Willem/Dagboek/2007/03/01

<accesscontrol>Aloha</accesscontrol>

The patterns are not the knowing, they are the gate to the knowing

Voor een stukje over agile software ontwikkeling dat ik wil schrijven zingt een citaat van Ron Jeffries door m'n hoofd "the practices are not the knowing, they are the gate to the knowing".

Vandaag plezier in patroonpraat met Harry en Martien.

Geheel ongerelateerd, gisteren "nulde versie" toegepast en over open space geschreven : the shortest open space howto that could possibly work

Willem 14:37, 1 March 2007 (CET) Ik merk dat het goed en zwaar gesprek met Martien vanochtend me uitgeput heeft. Misschien is het omdat de discussie over structuur en acceptatiecriteria gaat over een probleem dat ik nu niet ervaar. Harry, Martien en Willem die samen patronen schrijven, dat behoeft niet veel discussie. Martien wil HEEL GRAAG structuur, en dat begrijp ik, alleen gaat die wens nu blijkbaar ten koste van de energie die ik heb om te schrijven.

Uiteindelijk, als je meer (massa's) mensen aan de patronen wilt laten schrijven heb je die structuur hard nodig. Ik had van Martien niet begrepen dat dat z'n doel was. Als ik dat wel had begrepen was ik niet ingestapt. Dat is een fase waar ik waarschijnlijk niet aan mee kan doen (ik werk het best en het liefst in kleine groepen, waar ik de mensen in de ogen kan kijken, en zie mezelf niet als massa-gids en vooral niet als moderator), en de voorbereiding daarvan kost me nu vreselijk veel energie.

Ik had de flow van het schrijven eindelijk te pakken, en die is nu weg. Ik hoop dat na de gesprekken van vandaag de vorm van de patronen voor Martien voorlopig voldoende zijn, zodat ik binnenkort weer een tijdje blijmoedig kan schrijven. Ik heb het nodig om te kunnen expirimenteren en spelen tijdens het schrijven, en dat lijkt heel moeizaam te passen (stukje-bij-beetje misschien toch, maar goed). Ik merk dat het Martien ook veel energie kost. Misschien sta ik hem in de weg bij het verwezenlijken van z'n droom.

Daarmee lijkt er ook een einddatum in zicht te komen voor m'n betrokkenheid bij Aloha - als het boek uit is en Martien wil gaan opschalen. Misschien is het dat - het rouwgevoel van afscheid nemen van iets dat leuk is/was en aan m'n hart gaat.

Willem 18:37, 1 March 2007 (CET) Vermoeiend. understatement... Ik hoorde net de deurbel en werd weer wakker. Tot nader order ben ik even uit de lucht. Ik moet wel op de been komen/blijven. Aloha.