Oratie van drie minuten

OK. -- dit is de drie?minuten speech van Harry

---procedurele vraag aan (Vooral?) Martien: Is dat wat jij bedoelt? Of wil je elke deelnemer een eigen pagina laten creëren met zijn verlang- en doelijstjes enzo...? --Harry

Deze trip is voor mij een test drive. Van een manier van werken die het beste van onze vermogens combineert. Met allle gevolgen vandien. Deze wijze werkwijze is reeds voorzien door Clare Graves, de grondleger van Spiral Dynamics. Volgens dat model heet dat het "Gele" niveau. Ik gebruik voor het gemak even deze SD-kleuren, met de kanttekening dat model slechts heel gedeeltelijk het oorspronkelijke idee communiceert.

Deelnemers steunen autonoom, zelfregelend en zelfsturend hun zelfgekozen doel: Het nut van het algemeen. Iedereen heeft een unieke eigen positie op deze aardbol en in haar geschiedenis. Elke bijdrage binnen dit kader is van waarde. De kunst is om de bijdragen optimaal te combineren tot een harmonieus en wederkerig versterkend geheel. Synergie in de praktijk.

In plat Nederlands moet ik het dus gewoon zelf doen, met alles wat ik meebreng aan kennis, kunde en ervaring. Inclusief dat ik zorg dat mijn bijdrage zijn optimale plek vindt tussen die van mijn medemensen zonder dat de waarde ervan te kort wordt gedaan of iets anders benadeelt. Omdat ik wil bijdragen aan het geheel vanuit mijn eigen welbegrepen eigenbelang hoef ik op dit functionle niveau niets te eisen of af te rekenen met anderen in strikt economsiche zin. Het is immers een volledig vrij geschenk dat ik mijzelf geef en daarmee en daardoor ook vrijblijvend aan anderen.

Dat is alleen mogelijk als ik dat dus praktisch en mentaal in huis heb. Het is dus een voorwaarde dat ik de juiste conditie heb. Mijn persoonlijke conditie: mentaal, emotioneel en fysiek en mijn omringende omstandigheden: Sociaal en financieel/economisch. Ik moet letterlijk vrij zijn om dit onvoorwaardelijk te doen. Niet om iets te bereiken, of mee te maken, dat zijn belangeloze effecten die mooi meegenomen zijn, maar feitelijk niet het doel op zich. Ik wil zo volledig mogelijk leven en ik moet mijn ei kwijt. Dat wat ik te geven heb, daar moet ik vanaf voordat ik uit het leven stap.

Dat is wat ik probeer, in het volle besef van de beperktheid van de werkhypothesen waarop ik mijn stappen baseer. Ik beschouw mezelf daarom ook als mijn belangrijkste proefkonijn bij dit experiment. Dus ik doe mee waar ik kan, zoals altijd, maar steeds vrijer en onvoorwaardelijker. En dat geeft al direct een heerlijk vrij en rijk gevoel.

Concreet steun ik jou dus onvoorwaardelijk en weet ik me evenzeer door jou gesteund. --Harry