User:Harry

Ik ben Harry van der Velde. Via mijn deelname aan de voorbereiding en realisatie van het congres 'Klaar om te wenden' (begin 2006) heb ik een aantal nieuwe mensen leren kennen. Deze vallen uiteen in twee categoriën. Mensen waar je -hoe leuk en aardig en interessant ook- niets mee doet en mensen waar je meteen iets mee wilt, kunt en doet. Martien van Steenbergen van AardRock behoort tot nu toe tot de tweede categorie. Vandaar dat ik dit nu typ op zijn wiki en niet op de mijne.

Uitgangspunten

Mijn werkhypothese is dat het universum dat we ervaren, het effect is van de wisselwerking van twee krachten. Een eenheidsstrevende kracht die wij liefde noemen. En de verwoestende uiteendrijvende tegenkracht die alles weer los ofwel vrijmaakt. Dat is wat we op emotioneel niveau haat noemen. Of soms ook woede. Eigenlijk is het allebei gewoon pure energie. Waar die twee elkaar raken kolkt en leeft het.

Hoe dat uitwerkt kun je om je heen zien. Op wiskundig niveau is die wisselwerking op microniveau uitgedrukt in formules (patronen) door Stephen Wolfram. De bioloog Manfred Eigen heeft vergelijkbaar werk verricht en defineerde uiteindelijk de hypercycle. De onderlinge wisselwerking in een gesloten kring. De hypercycle blijkt te definieren hoe de evolutie haar vorm vindt. En het is -schaalvrij- te projecteren op de ontwikkelingsniveaus die Clare Graves ontdekte. Het Spiral Dynamics model is de populaire simplificatie daarvan, maar ook nog steeds een sterk meta-model.

Vanuit mijn huidig paradigma zoals ik dat hier kort beschrijf, staat het universele patroon van ontwikkeling cq evolutie daarmee vast. Ontwikkelingen volgen allemaal dit patroon, groot en klein. Het is dus fractaal. Ik test deze zienswijze nu al een paar jaar toe op alles wat ik zie en wil verklaren. En het houdt akelig goed stand.

Samen zoeken we tot de zomervan 2006 naar een optimale samenwerking waarin we onze gezamenlijke intenties winstgevend vorm kunnen geven. Die zoektocht loopt daarmee parallel aan Martiens Serengeti project.

In de herfst van 2006 is heel mijn leven veranderd. (http://www.harryvandervelde.nl/) Martien heeft Cheetah en Serengeti onvoltooid in de ijskast staan en begint een nieuw project. HARTelijk bedankt. Qua verlangen nog exact hetzelfde. Ik doe mee omdat ik gewoon doe wat ik altijd doe.

De oratie van drie minuten van Harry

Deze trip is voor mij een test drive. Van een manier van werken die het beste van onze vermogens combineert. Met alle gevolgen vandien. Deze wijze werkwijze is reeds voorzien door Clare Graves, de grondlegger van Spiral Dynamics. Volgens dat model heet dat het "Gele" niveau. Ik gebruik voor het gemak even deze SD-kleuren, met de kanttekening dat model slechts heel gedeeltelijk het oorspronkelijke idee communiceert.

Deelnemers steunen autonoom, zelfregelend en zelfsturend hun zelfgekozen doel: Het nut van het algemeen. Iedereen heeft een unieke eigen positie op deze aardbol en in haar geschiedenis. Elke bijdrage binnen dit kader is van waarde. De kunst is om de bijdragen optimaal te combineren tot een harmonieus en wederkerig versterkend geheel. Synergie in de praktijk.

In plat Nederlands moet ik het dus gewoon zelf doen, met alles wat ik meebreng aan kennis, kunde en ervaring. Inclusief dat ik zorg dat mijn bijdrage zijn optimale plek vindt tussen die van mijn medemensen zonder dat de waarde ervan te kort wordt gedaan of iets anders benadeelt. Omdat ik wil bijdragen aan het geheel vanuit mijn eigen welbegrepen eigenbelang hoef ik op dit functionle niveau niets te eisen of af te rekenen met anderen in strikt economsiche zin. Het is immers een volledig vrij geschenk dat ik mijzelf geef en daarmee en daardoor ook vrijblijvend aan anderen.

Dat is alleen mogelijk als ik dat dus praktisch en mentaal in huis heb. Het is dus een voorwaarde dat ik de juiste conditie heb. Mijn persoonlijke conditie: mentaal, emotioneel en fysiek en mijn omringende omstandigheden: Sociaal en financieel/economisch. Ik moet letterlijk vrij zijn om dit onvoorwaardelijk te doen. Niet om iets te bereiken, of mee te maken, dat zijn belangeloze effecten die mooi meegenomen zijn, maar feitelijk niet het doel op zich. Ik wil zo volledig mogelijk leven en ik moet mijn ei kwijt. Dat wat ik te geven heb, daar moet ik vanaf voordat ik uit het leven stap.

Dat is wat ik probeer, in het volle besef van de beperktheid van de werkhypothesen waarop ik mijn stappen baseer. Ik beschouw mezelf daarom ook als mijn belangrijkste proefkonijn bij dit experiment. Dus ik doe mee waar ik kan, zoals altijd, maar steeds vrijer en onvoorwaardelijker. En dat geeft al direct een heerlijk vrij en rijk gevoel.

Concreet steun ik jou dus onvoorwaardelijk en weet ik me evenzeer door jou gesteund.

--Harry