Aloha:dagboek van willem van den ende 13 december 2006

13 December

Na lang in de file gestaan en een eind omgereden te hebben (landelijke wegen, tilburg, breda, gorinchem, driebergen...). De cirkel was bezig met een uitgebreide check in, waarna we terugkomen op het onderwerp intenties delen. Ik herinner me weer, dat ik nog steeds niet mijn oratie van drie minuten nog niet op de wiki heb geschreven. Gelukkig heeft Dennis de samenvatting van m'n oratie al wel in de Aloha:Reisgids opgenomen.

Mijn intentie lijkt (volgens Harm) vooral schrijven te zijn, waarbij Dennis opmerkt, dat er verschil is tussen onze overall intentie en die voor het project.

Ik weet voor mezelf nog steeds niet of een boek het beste medium is om mijn verlangen te schrijven (en ook daar geld mee te verdienen, zodat ik het meer kan doen) op een duurzame manier te kunnen doen.

Ik heb net als Marjolein een nieuw mobieltje nodig, omdat de vorige stuk (aan het gaan) is. Onderweg in de auto hoorde ik iemand over de trage gang van zaken bij mobiele operators, met name de slechte kosten baten verhouding van mobiele communicatie (gaat 6 miljard per jaar in) tegenover ADSL (gaat 1 miljard per jaar in, terwijl het gebruik veel meer baten heeft dan mobiel bellen). Uit te zoeken: waar is de rabobank mee bezig met Rabo mobiel.

Ik merk nu waarom ik het editen van wiki pagina's onhandig vind. Ik had al gemerkt dat ik moet scrollen om op 'save page' te klikken - de 'please note' neemt een groot deel van mijn scherm in, en zou wat mij betreft bij voorkeur onder de save knop terecht moeten komen (dat de minor edit en summary vakken een slechte invloed op m'n flow hadden was al duidelijk. Het summary tekstvakje zou overigens ook prima _naast_ het labeltje 'Summary:' kunnen.

Mijn project intentie om te schrijven (vurige verlangen om te schrijven - planning is belangrijk, maar als ik wil schrijven is dat belangrijker - het moet er uit ) past in een breder verlangen om te (blijven) zoeken/exploreren, en te doen wat goed voelt. De film Aloha:the secret wordt weer genoemd. Voor op het her-mental-note boekje om toch eens te kijken.

Volgens Martien vervult Harm de rol van "Voelt het goed, klopt het, werkt het monitor."

13 December, na de lunch

(opgesplitst om technische redenen het is makkelijkker te bewerken zo) Harm heeft het over noetic science (kennis van kennis)

Om mij nog niet heel duidelijke redenen zijn we toch geen verhalen gaan plannen. Er is wel veel creatieve energie. Hoewel ik die van mij nu aan het kanaliseren ben door parallel in de wiki te schrijven (alternatief zou zijn om een stuk te gaan lopen). Ik ervaar (weer eens :) creatieve spanning: ik vind gezamenlijke visie, en gezamenlijk een visie vormen belangrijk, en tegelijkertijd sta ik te springen om te schrijven, omdat m'n hoofd barst van de ideeen.

Andere creatieve spanning: Ik begreep van Harm tijdens de lunch, dat hij het moeilijk vind dat er, terwijl voor hem het pre-planningsproces nog niet afgerond is, er al van alles gebeurd (bij voorbeeld patronen en de Aloha:reisgids waar aan geschreven wordt ).

Tijdens een bio-break re-aliseerde ik me, dat (me) dat vaker gebeurt tijdens een creatief proces in een groep - sommige mensen willen (nee, moeten) aan de slag, terwijl anderen nog bezig zijn zich een beeld te vormen, en niet overweg kunnen met de hoeveelheid informatie die (al) geproduceerd wordt.

Het gekke is, dat ik ook niet overweg kan met de hoeveelheid informatie die nu al geproduceerd wordt (ik heb het verhaal van de waterdrager niet gelezen - ik kon het niet vinden op de wiki... (het blijkt in een mailtje te staan)), en ik maak me er ook bijna niet druk over (een beetje, omdat ik toch graag met de groep mee wil doen).

Ook tijdens de lunch begreep ik van Dennis, dat we van bovenstaande (creatieve spanning) flow moeten zien te maken, zodat het geen losse dingen zijn die langs vliegen. Stanley vertelde over 'blinde stroom', dat je daar een minimale hoeveelheid voor nodig hebt om geleiding in alle stukken van een stroomnetwerk te krijgen.

Het beeld dat ik tijdens de lunch daarbij kreeg (een positieve metafoor voor het twijfelende gevoel dat me s'ochtends bekroop) was Aloha:supergeleiding. Harm faciliteert het proces totdat het helemaal stilstaat (het absolute nulpunt), waarna de deeltjes gaan supergeleiden. (heeeel trage meetings kunnen dat effect ook hebben, dat de deelnemers zo gefrustreerd raken, dat ze zelf initiatief gaan nemen).

(Dennis maakte een foto, met flits, wel nuttig, het onderbreekt mijn proces wel een beetje).

Ik weet ook van mezelf dat ik snel de neiging heb weg te lopen (als ik teveel 'chaos' ervaar), ik betrap me er vandaag wel een paar keer op dat ik die neiging heb, met name omdat de hoop dat we vandaag (eindelijk...) verhalen zouden gaan schrijven zodat we gezamenlijk dingen kunnen doen de grond in werd geboord (waardoor er wellicht tot na nieuwjaar, geen concrete vooruitgang wordt geboekt). I'm still around.

De reactie van de drukker (via de mail) sloot daar wel bij aan - dat je op een gegeven moment iets moet doen.