Aloha:Amuse

INLEIDING:

WAT IS ALOHA?

Karakteristieken die Aloha beschrijven:

• Aloha is niet alleen een woord, het is een manier van leven.
• Aloha laat ons positieve gedachtes en emoties uitstralen naar anderen.
• Aloha is hallo en vaarwel, een expressie van liefde.
• Aloha betekent wederzijds respect en affectie.
• Aloha betekent dat je hoort wat niet gezegd wordt, ziet wat niet gezien kan worden en weet wat je niet zou kunnen weten.
• Aloha volgt de ritmes van de natuur: het ontvangt en geeft.
• Aloha betekent wijsheid.
• Aloha is in jouw hart.

WAAROM DIT PROJECT?

We zijn met elkaar een experiment aan het doen. Het is een reis van ontdekking en samenwerking en waar het uitkomt? De centrale vraag van dat experiment is:

Kun je compromisloos samenwerken, terwijl je helemaal je ZELF bent, je ZELF uit en je ZELF uitleeft. Kun je samen op deze manier een gevoel overbrengen, waarmee je anderen inspireert om de wereld te veranderen zodat Aloha werkelijkheid wordt?

Om dat te ontdekken en daar succesformules voor te ontwikkelen, promoveren wij ons tot proefpersonen en pioniers. Samen doen we deze ontdekkingsreis. Die leggen we minutieus vast. Eerst op een wiki en zodra we het zelf snappen en helemaal onder de knie hebben, gooien we het geheim van de smid meteen op straat. Want een van die succesformules is: Afkijken is een goede en snelle manier van leren!

WAT WILLEN WE ER MEE BEREIKEN?

• wanneer wij zelf eens door de creatiespiraal gaan
• wanneer wij in staat zijn om geven en ontvangen nou eens grootschalig bewust te laten worden
• wanneer wij ook de ontastbare zaken op juiste waarde weten te schatten
• wanneer wij respect voor elkaar en de omgeving kunnen laten zien
• wanneer wij dat ook nog eens kunnen doen op een zeer economisch verantwoorde manier
• wanneer wij dat ook nog eens kunnen doen op ecologisch verantwoorde manier
• wanneer wij eens de dingen doen omdat wij om anderen geven
• wanneer wij eens dingen doen voor het goede van de plek
• wanneer wij eens al onze wijze woorden, ideeën, wensen en dromen samen kunnen voegen
• wanneer wij eens een reisgezelschap kunnen vormen waarin respect, kameraadschap, liefde, vertrouwen en zorg onuitputtelijk en overvloedig aanwezig zijn
• wanneer wij samenwerking en competitie eens naadloos kunnen samenvoegen
• wanneer wij eens daden bij onze woorden voegen
• wanneer wij als eenpitters, tweepitters en gasstelletjes veel meer kunnen zijn dan de som der delen
• wanneer wij eens gezamenlijk de dingen doen die wij als individu niet kunnen
• dan walken wij onze talk
• dan zijn het geen woorden maar daden
• dan verbinden we dharma en karma
• dan doen we veel nieuwe inzichten op
• dan bewijzen wij dat het werkt
• dan is ons gedachtegoed geloofwaardig
• dan hebben wij de tijd van ons leven
• dan zijn wij een leidend en lichtend voorbeeld voor anderen
• dan kan het zich als lopend vuur verspreiden
• dan worden anderen aangetrokken zich aan te sluiten
• dan groeien zichzelf verrijkende gemeenschappen
• dan worden we herkend en erkend als de leiders van morgen
• dan krijgen we nog meer mogelijkheden om onze dromen te realiseren, te manifesteren, te materialiseren

DAN HEBBEN WE DE WERELD DIE WE VERDIENEN EN NIET MEER DE WERELD DIE WE VERLANGEN! DAN IS VREUGDE VANZELFSPREKEND EN AANWEZIG ZONDER WORSTELING. DAN BEN JIJ IK EN IK JIJ. DAN IS LIEFDE DE DRIJFVEER VOOR ELKE HANDELING EN IS ER VERTROUWEN IN DE OVERVLOED VAN HET UNIVERSUM.

ONZE BOODSCHAP:

CREEER EN GENIET – VERGEET NIET TE LACHEN TERWIJL JE BEZIG BENT!

DEEL I : DE REIS

Het Begin:

Er was eens een man, die een wens had, een diep VURIG VERLANGEN dat hij graag wilde realiseren. Dat verlangen ging zo diep en was zo vurig dat hij er bijna niet meer van kon slapen. Hij wilde al heel lang iets nuttigs doen, iets wat anderen zou helpen. Hij wist dat hij dit niet alleen kon en vertelde zijn wens aan anderen. Zijn wens was om een boek te schrijven samen met anderen, niet zomaar een boek, maar een zeer speciaal boek. Een boek voor iedereen, een boek dat mensen zou helpen hun wensen te realiseren. Een boek waar mensen blij van zouden worden, een boek dat ze zou inspireren om iets te doen met die onvervulde wensen en verlangens die ze zelf hadden. Een boek met inzichten die iedereen kon gebruiken, waar en wanneer dan ook. Welk idee je ook zou hebben, het boek zou je antwoorden geven op vragen over hoe je dat idee zou gaan uitvoeren. Hij noemde het idee: het Aloha project. De mensen tegen wie deze man zijn idee vertelde, stonden daar heel positief tegenover en wilden mee doen. Enthousiast meldden ze zich aan en wilden meteen aan de slag gaan. Vervolgens nodigde de man iedereen, die zich had aangemeld, uit in een mooi landgoed midden in de bossen. Een landgoed, dat door de eigenaar ter beschikking was gesteld voor dit project, want ook hij geloofde er in. De man, genaamd MARTIEN, legde zijn droom uit aan het gezelschap: hij wilde een boek uitbrengen dat op 7-7 - 2007 één miljoen euro zou hebben opgeleverd aan donaties. Het boek zou overal in de boekwinkels en waar maar kon liggen en mensen konden er voor geven wat ze wilden. Het boek zou een resultaat zijn van een samenwerking met elkaar volgens de Aloha filosofie. Het zou een reis zijn, een ontdekkingsreis, waar van alles zou kunnen gebeuren en waarin men van alles zou kunnen tegenkomen. Met het miljoen zou Martien en zijn reisgezelschap andere nuttige doelen kunnen verwezenlijken om de wereld een betere plek te maken.

De Reisgenoten

Na de succesvolle introductie werd afgesproken dat het gezelschap elke week, op woensdag op Beukenrode, bij elkaar zou komen om aan het project te werken. De intentie was dat iedere deelnemer in ieder geval één keer in de twee weken er probeerde te zijn, zodat er goede voortgang zou zijn. Niet alle betrokkenen wilden of konden dit, dus al snel bleek er een KERNGEZELSCHAP te zijn:

De mensen die deze ontdekkingsreis meemaken zijn de reisgenoten.

1. Dennis Luijer
2. Gaston Vilé
3. Harry van der Velde
4. Manon Tromp
5. Marjolein Hins (1965) - Ondernemer: netwerker en verbinder. Gemiddelde sociale komaf: respect, eerlijkheid en vertrouwen staan hoog in het vaandel. Financiele achtergrond en levenservaring bracht me waar ik nu sta: wijs, bruggenbouwer, informatiemakelaar, ondernemer/visionair, rentmeester, innovator en ambassadeur.
6. Martien van Steenbergen (1958)— Wijze Dwaas
7. Stanley van Maaren (1952) Menskundig Adviseur Achtergrond werktuigbouw (boutenenmoeren-mens), wereldburger, geboren in Papoealand.

De Cirkels:

Cirkel: voor onze werkbijeenkomsten gebruiken we de term cirkel, anders dan "meeting" of "bijeenkomst" of "vergadering" of "gesprek" en het resoneert veel meer met holacratische praktijken. Onze cirkels worden gefaciliteerd door iemand die het proces bewaakt en zelf niet verstoort. Duidelijke thema's van tevoren inbrengen, tijd aangeven voor uitleg en verhelderende vragen na de uitleg. Afsluiten met duimenprotocol. Geen oeverloze discussies! Afgestemd blijven op de actualiteit door met elkaar de relevantie van een onderwerp of voorval kort te bespreken en een besluit te nemen over nu uitwerken of in andere cirkel opnieuw agenderen. Zie verder uitgangspunten:

CIRKEL: We zitten met elkaar in een kring of cirkel en er is een spreekstok of een ander voorwerp wat daarvoor benut kan worden. Voordat we als groepsleden besluiten nemen, zorgen we dat we ons betrokken voelen bij elkaar. Op deze manier ontstaan krachtige beslissingen.

HOLACRATIE: Are you willing to give it a try? En het zich zo tot iets beters te laten ontvouwen? Of weet jij al iets beters? Vertel het me dan. Nemen we met instemming en/of iets beters de proef op de som.

Aan het begin van elke cirkel hebben we een Check-in: Stanley De checkin kan wandelend, zittend of staand zowel buiten het gebouw als daarbinnen plaatsvinden. Spreek van tevoren met elkaar ter plekke af hoeveel tijd je hiervoor in-ruimt. Advies: hou het kort en degene die spreekt krijgt alle gelegenheid. Waarover het kan gaan?

• lekker geslapen
• opgewekt hier naar toe gekomen
• ben net zo aan het zoeken als wim
• kan er redelijk mee overweg
• wat kan mijn toegevoegde waarde zijn? ik zie wel
• yoga, oefeningen
• ben ook met andere leuke projecten bezig, daar gaat mijn energie ook naar uit
• ja, yes, helemaal kan en wil ik mijn NRG er aan geven
• Wiki-kennis kan beter
• vanuit eigen perspectief bijdragen

Resultaten aan het eind van Aloha:Cirkel 7

1. de Wiki_training deelnemers zijn bekwaam in het gebruiken van de wiki in hun eigen voordeel.
2. We hebben een check in gedaan met Stanley
3. We hebben meegedaan aan het ritueel dat Manon in het bos organiseert
4. We hebben een aantal alinea's geschreven voor de eerste pagina van het boek

Martien en Harm hebben de wens om ergens in de komende dagen wat te plannen en na te denken over zaken die we als groep wellicht op korte termijn op moeten pakken. Het gaat dan om activiteiten die zowel belangrijk lijken als mogelijk urgent zijn (onbelangrijke dingen doen we al genoeg, echt urgente dingen bestaan niet).

Resultaat Cirkel 15 Harry: 21:20, 8 February 2007 (CET): Ik voel deze oproep heel sterk. Ik besloot meteen toch maar te gaan. Maar het toeval of het universum of ( eh Johan?...) WIE DAN OOK zorgt er steevast voor dat ik me beperk tot mijn eigen plaats in het geheel van dimensies. Op 14 februari, Valentijnsdag, zit ik 's ochtends eindelijk eindelijk bij de notaris om de koop van mijn huis in België formeel af te ronden. Ik kom niet naar Beukenrode. Ik blijf gewoon doen wat ik al vanaf het eerste moment doe: IK HOU VAN JOU PRECIES ZOALS JE BENT EN IK STEUN JE ONVOORWAARDELIJK IN AL JE GROOTSHEID EN OVERVLOED AAN MOGELIJKHEDEN!. Dus noch mijn keuze, noch mijn rol verandert TOCH?

Johan 23:45, 10 February 2007: haha, Harry. Een ding is zeker: je maakt mij altijd aan het lachen. Je humor is zooo welkom. En ja, ik heb een bijzondere les geleerd: het maakt niet uit waar iets vandaan komt, het gaat om het zichtbare gedrag (of soortgelijke zichtbaarheden). Dus: ik zal mijn taalgebruik dienen aan te passen, want op korte termijn lijkt het er op dat er niet veel mensen baat hebben bij mijn dimensionale uitspraken. Dit heeft te maken met de wereld waar ik nog met een been in sta, nog les en sessies in geef, er zelfs voor betaald wordt, maar past niet in de alledaagse wereld. Ik zal het bord voor mijn hoofd weghalen. Ik hoop dat je ook hier weer een mooi plaatje van kunt maken, zodat ik weer even kan lachen. Alaaf!

De Mailconversaties:

Uit een mail van Dennis

Om maar even volledig eerlik te zijn, ben ik nu goed dronken van de fles chivas die op moest omdat deze niet meer in een doos paste...maar toch lees ik de ware belevenissen van Johan en Manon. Ik ben blij... Ik zie deze gedachten en deze vrije uitingen en voel me ontroerd dat ik in een gezelschap zit dat dit op zo een manier kan uiten naar elkaar. (ben ook heel blij en benieuwd hoe Ameland een champignoneffect kan hebben op de manier waarop men kan kijken naar de wereld..Harm...chapeau en kudos..wij s[preken snel.?).

Uit een mail van Harry

Allerbeste Willem, Om maar achteraan je mail te beginnen; Ik hou van jou precies zoals je bent en ik steun je onvoorwaardelijk in al je grootsheid en overvloed aan mogelijkheden! Voel je alsjeblieft welkom in de groep. Ik heb je maar een keer ontmoet en ervaar' je integerheid (= heelheid) op de wiki.Heb geen spijt:ten eerste vergeef ik je zo wie zo (Ik oefen elke dag vergeving. Vaak voor de spiegel ;-) ten tweede draag je goud aan:

De Dagboeken:

Uit het Dagboek van Marjolein

Tevens ben ik eindelijk na maanden op een nazomer zondagmiddag bij Manon neergestreken op de bank en zoals gewoonlijk zitten wij weer 100-uit te praten over onze maatschappelijke betrokkenheid: man/vrouw dynamiek, bewustzijn, kristallen klankschalen, onze eigen groei ervaringen van de afgelopen maanden, onze ervaringen in bedrijven en onderling tussen mensen en zij laat mij een documentaire zien die ze pas heeft gemaakt voor Fair Food en het artikel, dat zij over Lynne McTaggart heeft geschreven. Vervolgens zegt ze: ik zou zo graag wat doen om dit verder wereldkundig te maken...... pats boem, oja, wij zijn bezig met een project en daar past zij perfect in: zeker als je weet dat zij graag schrijft. Dus ik noem ons project, nadat ik haar heb gevraagd om de belofte te willen tekenen, en haar ogen gaan glimmen. Ze is al zo enthousiast dat het bijna niet meer nodig is om Martien nog te laten bellen en vertellen, leuk!!

Uit het dagboek van Martien

Tijdens de CHECK IN lopen we door het bos en Stanley's mobieltje fungeert als PRAATSTOK. Johan pakt op een gegeven moment de PRAATSTOK en zegt in grote lijnen tegen Martien: "Jij geeft geen ruimte.", doelend op het feit dat Johan en Martien een paar dagen daarvoor een mailwisseling hebben gehad over het pad en het doel. Martien zei in dat gesprek: "Ik zie het geheel—de boekenbox—namelijk al heel lang voor me, en heel concreet en helder.". Daarop vraagt Johan o.a.: "Heb je misschien gefixeerd op iets, waardoor het moeilijk is om ruimte te creëren iets nieuws toe te laten?" Diezelfde vraag en spanning komt tijdens de CHECK IN dus ook weer naar boven. Martien bedankt Johan voor zijn bijdrage en neemt de woorden mijmerend in zich op.

Uit het dagboek van Willem Ik ben vanmiddag eindelijk weer eens een stuk gaan fietsen. Het was lekker weer, en Martien vertelde van de week dat hij ook zijn frustratie van zich af fietst. Misschien een leuk PATROON : GA TOCH FIETSEN. Het is goed voor je gezondheid (lichaam = blij) en je geest waait ook 'ns lekker door (ik geniet ook altijd erg van de heide en de bossen bij mij achter).

Uit het dagboek van Mijndert stel nou dat de extreem zinnige gedachte wordt belichaamd door een boek. Dit boek kent geen tijd en heeft geen stijl. Het reflecteert de stijl van de laatste gebruiker. Het boek wordt gevonden op een erf door een boer die over het land aan het lopend is met de gedachte dat hij iets anders wil. Omdat hij de gedachte hardop uitspreekt ziet hij 7 stappen verder een glinstering op de akker. Het is niet duidelijk waarom, maar net als zoveel dingen in het leven komt dit moment voor hem precies wanneer hij er naar zoekt (en er voor open staat). De boer graaft om de glinstering heen en vindt een ijzeren doos...echt zo'n vieze die heeft geleefd en die misschien wel met goede reden is afgesloten met een dik vet slot. Hij graaft de verrassing uit en herinnert zich ineens (in zo'n flashmoment) hoe hij met zijn vader schatten begroef op het erf. Met de doos onder zijn arm loopt de boer naar huis, waar hij heel rustig gaat zoeken naar een manier om het slot te openen. Wat opmerkelijk is, is dat met de doos een soort gevoel van rust is meegekomen in het huis. bla bla bla ( dit moet natuurlijk lekker worden geschreven....)

De Crisis en Interventie:

Marjolein Ik wil graag met elkaar de eindstreep halen op 7/7/7. Ik voel echter dat er een paar zaken essentieel niet meer kloppen voor mij. Wij hebben bepaald met de groep: We maken een verassend mooie reis waarbij we op 7/7/7 tenminste €1M hebben ontvangen in een fonds dankzij ons extreem zinnige en succesvol boek en de andere dingen die uit onze Aloha-reis voortkomen! Jij bepaalt nu: En om op 7/7/7 tenminste €1M in een fonds te hebben verzameld door het aanreiken van een extreem zinnig boek waarvan de klant bepaalt wat hij of zij ervoor geeft! Als dat inderdaad zo belangrijk voor je is, dan kan ik niet verder meereizen.

Breekpunt en hartenwens: Maandag start ik om 10.00 uur met een gesprek met Martien over de geldkwestie van het boek. Ik ben van mening dat wij een 2-sporen beleid kunnen volgen, dus zowel creatieve wegen verzinnen om mensen/bedrijven zelf geld te laten geven EN de mogelijkheid openhouden dat er een uitgever komt die het 'gewoon' in de schappen in de winkels wil leggen tegen de huidige normale condities. Martien bleef t/m vorige week en ook vandaag volhouden dat hij dat absoluut niet wil. OK, zeg ik, dan hebben wij hier dus een belangrijk keuzepunt en breekpunt te pakken. Verder praten we over onze gezamenlijke verdriet en frustraties dat we zo graag zouden willen dat alles wel loopt en werkt en dat we ons afvragen: als het nou met een groep zulke toppers en geweldige betrokken mensen niet lukt, wanneer gaat het dan wel lukken? Hier hebben we dus weer heel duidelijk een gemeenschappelijke visie en enorm verlangen..... dat biedt altijd ruimte voor mij, want dan kun je eigen egostukken overstijgen en naar oplossingen zoeken. Hopelijk gaan er mooie dingen gebeuren..... ik koester het in mijn hart deze wens....

Amira en Aloha feeling Manon heeft dat ook geconstateerd en voor onze cirkel op woensdag Amira uitgenodigd van Malamalomi. Omdat Manon hetzelfde gevoel heeft en net als ik zou willen uitstappen. Zij vertaalt het echter als volgt: wij hebben een project dat Aloha! heet, we weten echter niet eens waar Aloha! voor staat. Dus laten wij Amira uitnodigen om ons dat te komen vertellen.

We are Family! Familiegevoel Amira sprak vandaag over een familiegevoel dat wij zouden moeten hebben, dat heb ik na vandaag weer terug. Ik weet dus nu ook dat ik dat kwijt was en daarover zo verdrietig was, zeker omdat ik voel dat wij niet voor niks bij elkaar zijn en ik ook in andere groepen waar ik mee samenwerk probeer dat familiegevoel vorm te geven en het lijkt alsof wij dat in de westerse wereld niet meer kunnen, wat door Amira werd bevestigd. Dus kudoos voor Manon en haar geweldige interventie. Zo zie je maar weer, ieder zet zijn/haar kwaliteit in en samen komen we er wel, alleen soms hebben we voor hobbeltjes even tijd nodig. Ik schrijf nu al mijn gevoelens op en zal de komende en volgende week t/m mijn vakantie zien wanneer ik weer de ruimte heb voor daadkrachtige actie.

DEEL 2: DE REISGENOTEN AAN HET WOORD

Wat betekent het Aloha project voor mij?

Dennis: Mijn Wens Mijn wens tijdens dit traject is eigenlijk vanaf de eerste dag al meteen deels in vervulling gegaan of liever gezegd geïnitieerd. Ik merk dat ik nieuwe perspectieven tot mij neem en probeer om deze een plaats te geven in mijn eigen context. Ik ben op zoek naar het collectieve beslissingsgevoel en hoe dit toedraagt aan het vermogen van de groep. Het zou mooi zijn om te voelen hoe het is om collectief iets te maken, zonder dat er een gedefinieerde manier van beslissingen aan vooraf gaat. Het bereiken van FLOW... met de groep... dat is waar ik naar wens.

Harry: Deze trip is voor mij een test drive. Van een manier van werken die het beste van onze vermogens combineert. Met alle gevolgen van dien. Deelnemers steunen autonoom, zelfregelend en zelfsturend hun zelfgekozen doel: Het nut van het algemeen. Iedereen heeft een unieke eigen positie op deze aardbol en in haar geschiedenis. Elke bijdrage binnen dit kader is van waarde. De kunst is om de bijdragen optimaal te combineren tot een harmonieus en wederkerig versterkend geheel. Synergie in de praktijk.

Manon: Ik ben een netwerker en verbinder, die met compassie en respect voor anderen, mensen kan informeren en samen brengen. Ik zie mijn bijdrage aan deze groep vooral in de vorm van expressie: schrijvend, zingend of sprekend. Verder zou ik graag vooral de vrouwelijke waardes van creatie, zorg en liefde willen stimuleren en vooral vanuit het gevoel ook dingen laten gebeuren. De natuur is onze bron en ik zou graag onze verbinding met de aarde en het universum via de natuurlijke ritmes en de 5 elementen: water, vuur, aarde, lucht en spirit willen verwoorden in het boek en laten voelen door mijn reisgenoten.

Marjolein: "Ik geloof erin dat wij met elkaar onze toekomst creeren en deze verandering positief kan uitpakken als een groot gedeelte van onze bevolking dit besef en bewustzijn ook heeft en wij elkaar aanspreken om onze verantwoordelijkheid te nemen. Hiervoor zijn sterke, verantwoordelijke, liefdevolle mannen en vrouwen nodig, die hun nek durven uit te steken. Ik help graag om deze mensen te vinden en te verbinden". Nieuwe waarden en een nieuwe wereld. We creëren de toekomst met elkaar, met zelfbewuste mannen en vrouwen. Dit project helpt om ons te verbinden aan een ieder die ook zo in het leven staat.

Ervaringsverhaal:

Een kwetsbare transformatie – Manon Tromp

Ik ben begonnen mijn ervaringen op te schrijven van mijn transformatie naar een gezond en fit persoon. De laatste jaren zat ik niet goed in mijn vel: ik voelde me slap, rusteloos, weinig energiek en snel moe of lusteloos en depressief. Ik was duidelijk te zwaar en ik durfde niet eens in de spiegel te kijken naar mezelf. Aantrekkelijk voelde ik me al helemaal niet en ik trok mezelf steeds meer terug van de wereld. Ik was al vrij zelfstandig, maar dat werd ik nog meer: ik had niemand nodig, ik kon het allemaal zelf wel. Op het oog voor anderen, had ik een prima leven voor mezelf: een mooi huis, lieve kinderen, actief met van alles, reizen naar Engeland, workshops geven, zingen etc. Ik denk nu ook een stuk positiever, want gezonder bezig zijn, geeft me een gezondere geest. Ik ben dankbaar elke dag voor wat ik heb en ik voel me sterker worden. Ik weet dat het me gaat lukken! De magie zit in mij en ik heb er contact mee gemaakt.

Een persoonlijke levensles van Johan Smits'

Ik was 28 jaar en werkte voor een grote ICT organisatie. Ik had een voor de buitenwereld leuke job als buitendienst verkoper, maar was niet happy. In de loop van de jaren nam de vrijheid af, verkaste mijn vrienden naar andere toko’s en werd de sfeer een stuk grimmiger. Er diende ook beter gepresteerd te worden, wat mij eigenlijk niet zo goed afging. Ik hield niet zo van targets en de druk die dat gaf. Ik hunkerde eigenlijk naar de oude tijden, maar die kwamen niet terug. En langzaam ontstond er een leegte in mijzelf. Ik vond er eigenlijk niets meer aan. Vooral de verharding en houding van het management stond mij toen erg tegen. Ik vond het vaak zelfs onmenselijk. En toch bleef ik er gewoon werken.

Openheid vergt moed - Marjolein Hins

Ik ben opgevoed in een zeer open omgeving. Ook een omgeving, die zich snel aanpast aan wat anderen willen, om daardoor harmonie te creeeren. De tegenhanger hiervan is dat ik niet heb geleerd om assertief te zijn en grenzen aan te geven en al snel mijn eigen weten in twijfel trok. En dat er een boel mensen zijn die misbruik kunnen maken van je goede bedoelingen.

In mijn leven ben ik hier meerdere malen tegenaan gelopen (zie ook het artikel in FD van 29 januari 2007). En gelukkig maar. Wat ik namelijk achteraf zie is dat ik ook een andere waarde van huis uit heb meegekregen, die ik zeer waardeer. Eerlijkheid, naar anderen en ook naar mezelf. Respect kreeg iemand van ons pas als ze zich als mens respectvol gedroegen. Status was niet belangrijk. Het feit dat iemand een hoge functie heeft of een grote auto maakt hem of haar nog niet een beter mens.

Deze twee stromen liepen door elkaar heen en als ik terugkijk zie ik nu dat het soms ook heel verwarrend was. Want echt een eigen mening, nee, die had ik niet. Toch ben ik met name blij met de laatste stroom, want die heeft ervoor gezorgd dat hoe onzeker ik me ook voelde er altijd van binnen een vlammetje was dat zei: he, maar jij bent ook OK.

Waar krijg ik pretogen van?

Wat is belangrijk in dit leven? Dat je kunt genieten en dat je dingen doet die je plezier geven, vandaar onze vraag aan iedereen:

WAAR KRIJG JIJ PRETOGEN VAN?

Manon: Ik krijg pretogen van zingen, concerten, muziek maken en films kijken met een boodschap. Marjolein: andere mensen helpen om hun talenten ten volle tot uiting te brengen (netwerker/verbinder), dansen, lachen en diepgaande conversaties met liters rose erbij. Dennis: kijk maar op http://wiki.aardrock.com/Image:Pretoogjesdennis.jpg en volg deze link: http://www.youtube.com/watch?v=o4x-VW_rCSE

Mijn Thema’s:

Iedereen heeft persoonlijke thema’s die hem of haar dicht bij het hart liggen en graag uitdraagt. Welke thema’s zijn belangrijk voor jou?

Marjolein: wereldvrede Dennis: de kracht van beeld

DEEL 3: DE ALOHA SCHATKIST

Minestrone van Patronen:

Er ontvouwt zich een nieuwe patroontaal. Patronen komen en gaan, veranderen van naam. Het vlechtwerk van patronen kenmerkt zich als een bijna levend geheel tijdens een onstuimige groei. Hoe hou je het overzicht over een onstuimig evoluerend vlechtwerk van patronen? Daarom: Richt een verzamelplaats voor patronen in waar alle patronen opgesomd worden. De rentmeester draagt zorg voor het bijhouden van zijn of haar eigen patronen. Weet je het patroon nog niet te benoemen, plaats het dan als PATROON ZONDER NAAM op die pagina.

1. Laat je kennen!

Velen vullen hun leven met werken, sloven, tobben. Alles om maar te overleven, te voldoen aan de eisen die het leven en de anderen aan je stellen. Je past je aan, je gaat meer in de 'ratrace', maar in plaats van gelukkig te worden, put je je uit, brand je je af en word je van binnen ongelukkig, bitter en teleurgesteld. Daarom: Laat je zelf kennen. Het is het enige aan je dat letterlijk onvervreemdbaar is. Niemand kan afpakken, inpikken of er iets anders van maken. Je zelf zijn is EENVOUDIG, ELEGANT EN EFFICIËNT. Je kunt er zonder enige voorbereiding NU METEEN mee beginnen. Als je Zelf ben je onverslaanbaar en net zo uniek als iedereen. Het scheelt zo veel gedoe. Als je Zelf biedt je de wereld precies en moeiteloos wat ze van jou en niemand anders nodig heeft. Dat wat alleen jij kunt geven; Je Zelf.

1. Vraag om Hulp

In je eentje kan je moeilijk een idee introduceren in een organisatie—die taak is genwoon te groot voor één persoon. En helemaal als je als nieuwkomer het klappen van de zweep en de cultuur van de organisatie nog niet kent. Daarom: Vraag zoveel mogelijk mensen om hulp zodra je het nodig hebt. Probeer het niet alleen te doen. Vraag om hulp op DE JUISTE TIJD en vergeet geen KUDOS uit te delen. Vele kleintjes maken een grote en dus kleine bijdragen van veel mensen kan helpt met het behalen van KLEINE SUCCESSEN. Een GROEPSIDENTITEIT betrekt iedereen bij het initiatief en zorgt ervoor dat je er niet alleen voor staat.

1. Seizoenslag

Een lekker en natuurlijk ritme houdt de moed erin, laat alle energie heerlijk stromen en staat garant voor tussentijdse mijlpalen en bijbehorende resultaten. Daarom: Laat het ritme van de seizoenen—net zoals een hartslag en een klokslag—voor je werken en schik je plannen daarnaar. Zet de SEIZOENSLAG in als ONTWIKKELEPISODE. Bepaal ook een prettige HARTSLAG voor elke RONDE van je project. Bijvoorbeeld een RONDE van één, twee, of drie weken. Een jaar heeft 52 weken en vier seizoenen, dus 13 weken per seizoen. Met een HARTSLAG van twee of drie weken per RONDE doe je precies zes of vier RONDES in een seizoen en hou je fijn een week RUIMTE OM AF TE MAKEN over.