User:Harm Saeijs/Cirkel 6

From AardRock Wiki
Revision as of 12:57, 14 December 2006 by Harm Saeijs (talk | contribs) (Treinen, oto's, wandelwagens en stilstaan)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigation Jump to search

Treinen, oto's, wandelwagens en stilstaan.

Op station Zuid WTC opgestapt op het boemeltje naar Utrecht, na de intercity op twee minuten gemist te hebben. Een korte nacht ging eraan vooraf, en een ontbijt bij de Kiosk. 8.56. Het boemeltje (De Sprinter, hihi) stopte overal. Op eindstation Utrecht bekroop me de angst te laat te komen. Iets waar ik niet van hou, omdat het de grondtoon van een afspraak verandert, en meestal niet ten goede. De NS bleek me goed gezind, vandaag. Een klein stemmetje in mijn hoofd suggereerde om terug in te stappen in de trein. Een mooie vrouw van Centraal Afrikaanse afkomst vertelde me dat de trein inderdaad zou doorrijden, nog wel tot voorbij Driebergen Zeist.

6 minuten over 9. Het kon net. Mijn gesprek met Marjolein was mooi en opbouwend.Over Q search, Q Love, Q Change en alle andere cues waar kwaliteit een rol speelt. Ik vergat haar te vertellen ooit nog eens de domeinnaam Q te willen hebben. Helaas, het W3 consortium stond het niet toe. Wat mooi zou het zijn, Q.nl, Q.org. Q.com, Q.eu.

Martien was op tijd, zoals immer. De sessie met Aloha startte laat, zoals immer. Files, opstopping en andere fenomenen waar de trein soms niet aan doet, hadden Dennis, Manon, Stanley en Willem in de greep. Marjolein en ik konden er nog wat verder door praten.

Op een andere plek gaan de verslagen staan van gisteren: de visuele van Dennis, de letterlijke van Willem, en de flipoverkrabbels van Harm.

Ik heb een goed gevoel bij gisteren, ook na een dagje slapen. Misschien was het wel de Mattheus Passion, in het Concertgebouw, gisterenavond. Elk jaar gaan we weer met de extended family, een man/vrouw of tien. Mijn mams' lief zingt in het koor. Drie uur ogen dicht, mijn oren worden altijd warm en tintelend, en de ene na de andere 'subtiele' ervaring komt langs. Ondertussen wat 'Walt Disney' en 'logische niveau's' werk in mijn hoofd, over mijn intenties en werk in de wereld. Ik denk er vaak over, nu ook op een subtiel niveau.

Ergens weet ik dat het de gehele dag was. Dat ik nu eindelijk typen kan op Aloha zegt me veel. We hebben een doorbraak van de groep, en ik in mijzelf. De behoefte was er al weken, om de meer persoonlijke en 'energetische' kant echt een plek te geven bij eenieder individueel, en ons cluppie als geheel. Ikzelf voel dat persoonlijke stuk nu van bijna iedereen. En, wellicht als belangrijkste, ook beter van mezelf.

Ik hoop dat we allemaal aan boord blijven van Aloha. Om de persoonlijke en groepsontwikkeling alle ruimte en diversiteit te bieden waar we allemaal naar lijken te verlangen, en ook nog, on the side bijna, mooie en waardevolle producten te ontwikkelen, op een georganiseerde manier. Ik wist al dat ik het kon. En ben nu ook zeker dat ik er sterk aan bij kan dragen in deze groep.

Dankbaar Harmpie