Boek Plús Gaston Vilé

Vorige week werkte ik weer eens aan mijn boek (de eerste authenticialistische roman) dat mij al járen draagt, dat ik al járen draag en dat nog een 'nomadische' vorm heeft van her en der gekrabbelde schrijfsels. Hoor ik, toen ik eindelijk de stilte toeliet, de hoofdpersoon ineens zeggen: “Ik leef met kompas, maar zonder navigatie.” Weten waar je heen wilt, maar niet hoe je daar moet komen. Dat bracht me op het idee van een kwadrant met de dimensies ‘kompas’ en ‘navigatie’.

Voor wie is ons extreem zinnig boek?

En wat is 'zinnig'? Navigatie, receptenboek, do’s en don’t’s, tips, trucs, technieken. Da's mooi voor groep I (de zwalkers) en III (de zoekers).

Waar we (NB.: iedereen inclusief onszelf - in het Maleis: Kami of Ketorang (wij met ik) i.t.t. Kamou of Dorang (wij zonder ik)... het Nederlands kent dit onderscheid helaas niet) écht iets aan hebben, échte zinnigheid, ligt wellicht meer in de kompasdimensie. En die dimensie is met een statisch, lineair boek vrijwel niet te benaderen - een ouderwets prentenboek, met illustraties die je kunt veranderen door aan een lipje te trekken of een schuifje te bewegen, komt misschíen nog in de ríchting. Een uitkomst zou gaming kunnen bieden: een baarmoederlijke omgeving voor ieders eigen kompastocht. Zie bijvoorbeeld http://www.secondlife.com.

We zouden wel eens niet kúnnen volstaan met een boek. Extreem zinnigheid lijkt me in een boek-plús te zitten. Een prentige publicatie met een cd waarmee je toegang krijgt tot de baarmoederlijke omgeving voor je kompastocht… a la secondlife en met bijvoorbeeld ervarings- en actie-ontlokkers erin zoals The Wild Divine Project (zie: http://www.wilddivine.com)... Baarmoederlijk duwen. Zinnigheid zit 'm vooral ook in het bieden van vertrouwen.

Gaston,

Dank je wel! Ik verbeeld wat jij zegt zo:

http://www.watwerktwel.nl/+plaatjes/kompas-navigatie-.jpg

En dat leidt weer tot veel eh... stormen... Lijkt heerlijk veel op andere plaatjes. Harry 22:40, 8 January 2007 (CET)

Harry, práchtig! En laat ons uit de arrogante valkuil van "zelfvoldane, zelfingenomen inschikkelijkheid" klimmen: wij zijn de wijzen niet - daarvoor kennen we écht te veel gedoe. Waarmee ik maar zeg dat de diversiteit van ons, de Aloha-kerngroep, tenslotte wel eens kan zitten in onze verdeling over de drie andere kwadranten. Maar wat een kracht (en herkenning voor de Ander!), want wat een eerlijke diepte kan ieder vanuit de confronterende duidelijkheid van haar of zijn positie inleggen. Zullen we dat eens gaan doen? Om een voorzet te geven: ik voel me 'zoeker', maar ben misschien veel meer 'zwalker'. Tobberige zoeker of lachende zwalker? Stelt me nog gerust ook dit. De lachende zwalker - Gaston 10:05, 10 January 2007 (CET)