Planningsspel voor zelf-organiserende teams

Een team wordt bij elkaar gebracht waar mensen elkaar nog niet kennen, en nog maar weinig weten van hetgeen ze realiseren willen, en hoe ze dat willen doen. Bij een samengaan van twee ondernemingen gebeurt het dat uit beide organisatie mensen ingeseind worden om met elkaar te praten en denken over de gezamenlijke toekomst. Ook besluiten mensen in een netwerk om een groepje te vormen, met het idee om gezamenlijk iets te gaan ontwikkelen: een product, een rapport, een voorstel aan een overheid.

Het probleem. Teamleden kennen bij aanvang van een project veelal elkaar's talenten en persoonlijkheden niet. Ook zijn ze onzeker over wat precies de bedoeling is, wat ze met elkaar moeten of willen gaan doen, en hoe dit aan te pakken. Ook speelt een rol dat mensen hun eigen projectspecifieke vaardigheden en rollen vaak nog niet kennen, en niet weten hoe groot en complementair die vaardigheden en rollen zijn ten opzichte van anderen in de groep. tenslotte is onduidelijk wat de waarde is die eenieder ervaart van het werken met de groep, en welke waarde er in totaal uitkomt.

Om met al deze onzekerheden en onduidelijkheden resultaten te bereiken op een manier die prettig is en eenieder eert in zijn of haar waarden en gedrag, is een lekker werkende procesaanpak nodig. Daarover gaat dit patroon.

hoe werkt het?

Het planningsspel voor zelf-organiserende teams kan grotendeels hetzelfde zijn als het planningsspel voor ontwikkelprojecten met dien verstande, dat het zelf-organiserende team afwisselend zowel de rol van klant als de rol van ontwikkelaar speelt. Dit werkt (zelfs in een simulatiespel dat we gebruiken), als iedereen er op alert is - iemand die het planningsspel faciliteert kan daarbij helpen.

De reden dat in het planningsspel voor ontwikkelprojecten de rollen zo strict gescheiden zijn, is dat niet iedereen (in eerste instantie) voldoende distantie kan creeren om zowel moeilijkheid als waarde in te schatten, waardoor bij voorbeeld altijd hetmeest 'interessante' of het moeilijkste werk eerst wordt gedaan, in plaats van het meest waardevolle.

maar dit geheel terzijde

Het grappige is dat door het regelmatig spelen van het planningsspel mensen vanzelf beter worden dingen op waarde te schatten, en plezier gaan beleven aan het opleveren van waarde (in plaats van plezier in 'moeilijke uitdagingen' of 'technisch interessant werk').