Dagboek van Mijndert

20 december 2006

Heb het idee dat tijdens mijn wikifee-schap van vandaag, ik een dagboek moet starten waar ik voor mijzelf en voor andere een beetje bijhou wat ik nu aan het doen ben. Vandaag heb ik voornamelijk gelezen en vergaard en ben ik aan het zoeken naar plaatjes en beelden die passen bij de fase waar we onszelf vandaag in bevinden.

Vorige week kwamen we er een beetje achter dat de metafoor van de akker of het boerenland een goede start was vanwaaruit we konden gaan denken. Ben daar dus een beetje mee aan de slag gegaan... het resultaat is binnenkort te zien in versie 3 van de reisgids.

Verder heb ik wat foto's geupload en die toegevoegd aan de betreffende reisgenoten. Net als Harry ben ik aan het proberen om het geheel was meer leesbaar te maken door beeld toe te voegen. Het zal alleen nog wel even duren voordat we komen met beelden die springplanken zijn voor ons verhaal...maar dat komt vanzelf.

Ben bezig met de Aloha BRAND key... deze zal het eerste echte springpunt zijn van waaruit we ons verhaal naar buiten toe kunnen communiceren (met rentmeester-blad in ons hand!)

ga nu weer even verder...

21 december 2006

even een gedachte,komen vaak als je op de wc zit, maar nu toen ik naar mijn werk reed. Wat als we het verhaal dat we schrijven op zo een manier in elkaar zetten dat het de basis is van iets veel groters. Het is toch al wel onoverkomenlijk dat we met ons komend succes iets moeten gaan doen. Dan lijkt het me alleen maar logisch dat we de context gaan schetsen van het volgende verhaal. Onze content is de context van het volgende boek...

even een losse gedachte,

D.

D.

22 december 2006

stel nou dat de extreem zinnige gedachte wordt belichaamd door een boek. Dit boek kent geen tijd en heeft geen stijl. Het reflecteert de stijl van de laatste gebruiker. Het boek wordt gevonden op een erf door een boer die over het land aan het lopend is met de gedachte dat hij iets anders wil. Omdat hij de gedachte hardop uitspreekt ziet hij 7 stappen verder een glinstering op de akker. Het is niet duidelijk waarom, maar net als zoveel dingen in het leven komt dit moment voor hem precies wanneer hij er naar zoekt (en er voor open staat). De boer graaft om de glinstering heen en vindt een ijzeren doos...echt zo'n vieze die heeft geleefd en die misschien wel met goede reden is afgesloten met een dik vet slot. Hij graaft de verrassing uit en her-innert zich ineens (in zo'n flash-moment) hoe hij met zijn vader schatten begraafde op het erf. Met de doos onder zijn arm loopt de boer naar huis, waar hij heel rustig gaat zoeken naar een manier om het slot te openen. Wat opmerkelijk is, is dat met de doos een soort gevoel van rust is meegekomen in het huis.

bla bla bla ( dit moet natuurlijk lekker worden geschreven....)

Uiteindelijk opent de boer de doos en ziet hij een ...X... De boer herinnert en realiseert zich dat hij iets heeft gevonden dat hem kan gaan helpen (just a feeling).

Wat we nu moeten proberen is het boek zichzelf laten transformeren rondom de context van de boer... zijn "boeren" wijsheid wordt in het boek omgezet naar een taal die hij begrijpt...die hem aanspreekt en aanspoort.

De extreem zinnige gedachte kan niet worden opgezegd of opgeschreven... je kan er omheen praten maar wat je zult krijgen is het puntje-op-de-tong-gevoel...De gedachte zal je herkennen en jij zal "het" herkennen...omdat een zinnige gedachte voor iedereen weer wat anders zal kunnen zijn. Het is een her-innering... de reden waarom wij lachen...