Aloha:Afrekenen graag

<accesscontrol>Aloha</accesscontrol>

(aanwezig bij de discussie: User:Gaston User:Harm User:Wim User:Willem User:Martien Probleem: Over een tijdje is er iets (bij voorbeeld het boek) en er komt geld binnen. Hoe gaan we dan bepalen hoe veel we in de volgende reis investeren en hoe veel we verdelen over welke Aloha:Reisgenoten

Harm zegt, het gaat om billijkheid.

Afrekenen zou kunnen op basis van (Lost) OppurtunityCost - ieder van ons heeft een marktprijs - een dag hieraan gewerkt is niet ergens anders aan gewerkt.

Een andere manier is op basis van toegevoegde waarde.

Voorstel is om Agile_planning te gebruiken als planningswijze.

Martien wil graag afrekenen op resultaat. Harm wil graag een bredere inventarisatie van manieren van afrekenen. Willem denkt aan een bakje Verreken_patronen aka Verreken_je_bijdrage .

Martien stelt een gedistribueerd krediet systeem voor. Gedistribueerd vertrouwen. Web_of_trust, bij vertrouwen moet je ook context toevoegen. Bij voorbeeld je kunt iemand wel vertrouwen dat hij of zij constructief aan een conferentie deelneemt (met jou), maar niet om een nieuwe zaak mee op te starten. Martien zoekt daarvoor iets dat eenvoudig, lichtgewicht en waardevast is (geen inflatie,deflatie, rente).Eventueel met een halfwaardetijd voor hoe lang geleden het is dat iemand iets voor je gedaan heeft.

Buikreacties: Wim: te ingewikkeld, Willem: misschien te ingewikkeld, Gaston: je vergeet het onzichtbare, Harm: je vergeet dat je ook wel eens dingen wilt doen waar je nog niet heel goed in bent.

Gaston zegt: de chinezen denken drie in een, een is de materiele wereld, de andere is de chi, de derde is de hemel, en die drie bestaan tegelijk.

(Meten we niet te veel? /

Dysfuncties van het meetsysteem

Het meetsysteem kan mensen ertoe drijven om sabotage te doen.Harm is graag aanwezig, met zijn energie als bijdrage en zijn reflectie.

Wim vraagt zich af wat er in ons huidige waardesysteem niet, zodat we iets anders willen. bij voorbeeld: je komt met een programma van eisen en krijgt betaald als het af is.

Willem vertelt dat zijn bezwaar met een programma van eisen en de achtergrond van Agile ligt in de dynamiek tussen leveranciers en klanten - een programma van eisen vooraf zet klant en leverancier tegen elkaar op - het doel van incrementele planning, met elkaar, is om samen tot een oplossing te komen (met verrekening, zonder angst voor 'afrekening' )

Gaston zegt: Ergens houden we allemaal een saldo bij - krijg ik hetgene dat mij toekomt.

Wim vraagt zich af: is dit alleen mogelijk voor eenlingen / zelfstandigen, of is dit ook van toepassing voor mensen die voor werkgevers werken.

Harm zegt dat er veel voorhanden is op dit gebied, en wil graag bij dit vraagstuk betrokken blijven. Harm geeft aan dat hij graag in het begin ergens bij betrokken is (Wat Willem 'vorm geven' noemt). Het lijkt erop dat dat vaak minder gewaardeerd wordt dan het operationele werk dat er op volgt. Willem worstelt hier ook mee.

Harm heeft het over beperkte hulpbronnen en schaarste.

Wim zet daar het veld van overvloed tegenover.

Harm zegt dat economie gaat over waarde toekennen aan dingen die waarde hebben, en dat zo veel mogelijk mee doen. Het doel is dat je er bewust mee omgaat, en door de waardetoekenning steeds bewuster wordt.

Harm geeft daarbij het voorbeeld van een boer in brazilie die twintig bomen kapt op een koe te kunnen melken. Hij kan de bomen wel waarderen (Wim noemde intrinsieke waarde), maar z'n eigen leven is belangrijker. Op het moment dat de bomen een prijs krijgen (bij voorbeeld door verhandelbare CO2 emissies) zal de boer op z'n minst een afweging maken.